LRDG is de afkorting van Long Range Desert Group, zeg maar de beruchte Woestijnschorpioenen waar Hugo Pratt ook een reeksje aan wijdde. In Frontlinies zullen ze in slechts één deel voorkomen want elk album in de tiendelige reeks verlegt het decor en de periode. Er is wel een vaste cast en in dit album treedt voornamelijk Australiër Peter Yates op de voorgrond. In het begin van het verhaal gedraagt hij zich als een (onsympathieke) Indiana Jones die zaakjes ritselt in Alexandrië. Maar hij wordt betrapt, geholpen door strijdmakkers en vervolgens krijgt hij het voorstel om achter de Duitse linies, in de woestijn, vliegvelden te vernietigen. Dat voorstel valt niet te weigeren.

Het album staat bol van de avontuurlijke actie en kent een behoorlijke spanningsboog. De woestijn vormt een gesloten wereldje met zijn eigen wetten. De huiverige cameo van de latere Dracula-vertolker Christopher Lee geeft er nog een mystieke toets aan, maar Jean-Pierre Pécau, de man achter De Verborgen Geschiedenis en verwante onzin, houdt zich heel goed in om dat niet te laten ontsporen.

Veel vaart, er wordt niet stilgezeten, prima getekend, maar je voelt je weinig betrokken bij de personages. Als er een om zeep gaat, geef je er geen zier om. Dat hoeft niet altijd, maar net daarom zal het niet meedingen in overzichten van de betere reeksen in het genre. Veel vertier, weinig medeleven.