EENVERHAAL
Gipi • Oog & Blik | De Bezige Bij 128 p. (SC)
|
|
Begrip |
|
"Hallucinaties", "disgregatie van de werkelijkheid", "depersonalisatie",... Het verdict over de in een instelling opgenomen schrijver Silvano Landi geven weinig zicht op een quick fix. Neem daar nog een obsessie bij voor het verhaal, "een verhaal" / "eenverhaal", voor zijn overgrootvader die in de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog vocht, of eigenlijk vooral overleefde met het vaste voornemen om terug naar vrouw en kind terug te keren. Diens nagelaten brieven fascineren de schrijver, maar hoe vallen die te rijmen met de weerkerende beelden in zijn visioenen: een tankstation en een grote, kale boom?
Tussen vorm, woord, realiteit en schijnbaarheid in allerlei variaties onstpinnen zich twee verhalen die verstrengelen, aaneenklitten, splitsen, vertroebelen en ophelderen. Je krijgt eenverhaal niet zomaar gratuit geserveerd. In het begin vergt het een inspanning om in het hoofd van Silvano te kruipen, wiens gedachten ons zelf even deden wegdenken aan Jack Nicholson in de films The Shining (als een schrijver die doordraait) en One Flew Over The Cuckoo's Nest (als valse geestezieke). Silvano is Nicholson niet en Gipi is geen thrillerauteur als Stephen King of een tegencultuurfiguur als Ken Kesey. Hij is wel een begenadigd verteller die zichzelf weet uit te dagen.
Het verhaal over de loopgravensoldaat had namelijk kunnen volstaan om te beklijven. De onherstelbare vergissing die hij begaat, de pure liefde voor vrouw en kind in omstandigheden die jij en ik ons met de beste wil van de wereld nooit voldoende zullen kunnen bevatten, die ontknoping ook. Maar Gipi voegt er dus een psychisch hoofdstuk aan toe dat misschien een aardig beeld geeft van wat slachtoffers van een burn-out — dè ziekte van deze tijd — ervaren in hun hoofd.
Als Gipi al ergens in slaagt met dit verhaal, eenverhaal, dan is is dat wellicht het laten ontkiemen van begrip. |
|
> DAVID STEENHUYSE — maart 2015 |