Meester Leopold Sully-Darmon, LSD in het kort, is geen advocaat op Speed. Toch valt het te begrijpen waarom er verwarring zou kunnen ontstaan of waarom de mediagenieke jurist zijn toevlucht zou nemen tot een drug die hem even van de realiteit weghaalt. Is hem zonet een tand getrokken en liet men zijn cliënte dus vrij op basis van vervalst bewijs? Om dat uit te pluizen gaat hij zelf op onderzoek uit.

Een hoofdpersonage dat het recht in eigen handen neemt, is op zich niet zo een origineel gegeven. Tot het je letterlijk in de erfenis van Sadam Hoessein plaatst in een door IS aangevallen Irak… terwijl er aan het thuisfront een onderzoeksjournalist in je mogelijk onfrisse verleden duikt. Een geslaagde politieke thriller in wording. Een vergelijking met Largo Winch is plotgewijs niet zo ver af*, al blijft de advocaat voorlopig wel nog het kleine broertje. Frank Giroud en Laurent Galandon leggen het tempo hoog, maar stellen tegelijk de piek van de spanningsboog wat te lang uit. Er gaat een spreekwoordelijke bom ontploffen. De ontsteking ervan werd in dit deel aangebracht, maar de schakelaar ligt in het volgende deel. Wie of wat zal de trigger zijn?

Op Frédéric Volantes tekeningen hadden we bij het verschijnen van het openingsdeel wat opmerkingen. Sindsdien heeft de man vorderingen gemaakt. De perspectieven en close-ups waarmee we wat gewrongen zaten, zijn nu verdwenen. Wel blijft hij handen heel puntig tekenen, maar we zijn al gerustgesteld dat ze er in close-up meer als de onze uitzien. En God, wat zijn we blij dat toupetten nauwelijks nog voorkomen, al vragen we ons af waar die op die ene prent plots is gebleven.

* Tot zelfs een Silky-like personage toe.