Nadat Oost- en Zuidwest-Afrika onveilig werden gemaakt door het trio Rodolphe, Léo en tekenaar Bertrand Marchal (en een aantal buitenaardse beesten en aliens) keert alvast Léo na Kenya en Namibia in hun derde gezamenlijke reeks terug naar zijn roots, Brazilië, al liggen die niet in het Amazonewoud, maar in Rio, dat voorlopig uit beeld blijft.

Ergens in het naoorlogse Amazonegebied strandt een stervende fotograaf in een Engelse missiepost. Op zijn camera staat een beeld van een onnatuurlijk menselijk wezen met net zo gruwelijke als fantastische krachten. Niet alleen de Britten, die de beslagen Kathy Austin erop afsturen, zijn nieuwsgierig, maar ook enkele ontheemde Duitsers krijgen lucht van het mysterieuze wezen en openen de jacht...

Het moge meteen duidelijk zijn dat Amazonia, ondanks de nieuwe setting, weer erg vertrouwd terrein is in Kath's én bij uitbreiding Léo's universum: een nog onbezoedeld stukje aarde (dat net zo goed een vreemde planeet zou kunnen zijn), bevolkt met vijandige wezens (en behalve deze nazi's ook uitheemse fauna), waar een knappe, ondernemende jongedame samen met de lezer op verkenning gaat en uiteindelijk orde op zaken stelt. Ook hier krijgen we alvast een obligaat ecologisch lesje, wanneer drie gemene rubbertappers/verkrachters een beklagenswaardige ontmoeting hebben met de alien. En ook in deze serie heeft Kathy nu al voldaan aan haar contractuele verplichting niet-functioneel naakt te gaan.

Marchals tekenstijl lijkt ons elke reeks wat ruwer en minder afgelikt te worden, waardoor hij stilistisch wat afstand neemt van Léo (die de cyclus Kenya tekende), wat op zich niet onverantwoord is. Zoals wel vaker bij een eerste album in een nieuwe reeks is dit er eentje waarin de personages zich presenteren en waar er verder weinig gebeurt. Ondanks de verstikkende hitte van het decor lopen we nog niet warm voor dit Amazonemysterie, maar net als de Amazonemuggen kunnen Rodolphe en Léo best venijnige prikjes uitdelen. We zullen spaarzaam zijn met de muggenzalf.