Durango oefent na zijn in het vorige album opgelopen verwondingen weer met zijn bekende Mauser terwijl hij logeert bij een oude vriend, een sheriff die nog steeds zoekt naar de overvallers van een geldtransport. De buit is nog niet teruggevonden. In het plaatsje Hanckok waakt hij over de orde. Die wordt verstoord door een schermutseling tussen een bruut die voor een bordeel werkt en een van de meisjes die op het doorzoeken van het bureau van de eigenaar is betrapt. Dat meisje, Jessie, probeert Durango om haar vinger te winden. De hoerenmadam komt erachter wie Jessie in werkelijkheid is nadat ze is weggeleid met een postkoets. Vanaf dan gaan de poppen aan het dansen. Durango neemt de taak over van zijn vriend om orde op zaken te stellen.

Niet Blueberry, maar Durango werd door Ralph Meyer genoemd als een (grafische) inspiratiebron voor Undertaker. Je weet wel, die reeks op scenario van Xavier Dorison die het westerngenre weer uit het slop haalde. Het zegt veel over de status van Durango als westernklassieker. Durango was echter niet ingedommeld of van het toneel verdwenen. De zoektocht naar een nieuwe tekenaar, nadat Thierry Girod te kennen gaf iets compleet nieuws te willen doen, duurde enkele jaren en dan moest die nieuwe tekenaar ook nog zijn andere verplichtingen nakomen.

Dit is het eerste album door tekenaar Iko, bekend van Duisternis die bij Daedalus verschijnt. Hij gaat met evenveel finesse te werk als zijn voorgangers Girod en Yves Swolfs in de details, de arceringen, de accenten om zweet, vuil en rimpeltjes weer te geven. Maar verdorie, wat ziet het er allemaal zwaar uit! Hij drijft de detaillering van de decors zodanig ver dat er haast geen diepte is. De nogal eentonige inkleuring (zand, hout, rotsen, binnen- en buitenzichten hebben allen een geel-oranje laag over zich) helpt niet om een onderscheid te maken tussen voor- en achtergrond. Daar sta je dan als personage wat verloren bij.

Yves Swolfs dwingt zijn held in een rechtschapen dwangbuis en dat is enigszins een verrassing want hij wordt gestript van wat hem een interessant personage maakt: zijn ambiguïteit. Jessie drukt het treffend uit: "Die dwangneurose van jou, om alleen maar te doen wat juist en rechtvaardig is... Dat is ziekelijk... Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die zo ergerlijk is als jij!" Nou, zo kennen we hem dus niet. Niet dat we Durango plots ergerlijk zouden vinden, maar hij deemstert een beetje weg in de slagschaduw die hij doorheen de reeks op zichzelf heeft geworpen. Wordt hij oud? Wijzer? Gelaten? Of heeft hij nieuwe impulsen nodig? Dat valt nog af te wachten in een nieuw deel.

Swolfs heeft alvast twee andere scenario's klaarliggen, maar Iko moet eerst nog het slot van de reeks Duisternis tekenen op scenario van Christophe Bec. Swolfs ontwikkelt ondertussen een nieuw westernproject in vier delen dat zich vlak voor de Amerikaanse Burgeroorlog zal afspelen. De verhalen voor nieuwe delen van De Prins van de Nacht zijn ook al klaar, maar het tekenen ervan laat op zich wachten. Deel 7 wordt getekend door Swolfs, de delen 8 en 9 neemt Thimothée Montaigne voor zijn rekening. Voor een futuristische sequel van die reeks vindt hij geen geschikte tekenaar.