De gebundelde tweeluiken Nieuwe Tijden en Na de Oorlog verscheen tevoren in de collectie Getekend van Le Lombard. Het vervolg zal je moeilijk kunnen volgen als je die twee andere albums niet hebt gelezen want de meeste hoofdpersonages komen terug, nu dik tien jaar later op de achtergrond van de Wereldtentoonstelling in Brussel, de onafhankelijkheidsstrijd van Algerije en Congo, terroristische aanslagen in Frankrijk en betogingen in België en dan nog wat gedoe met communisten, voormalige verzetsstrijdsters en de eerste steenlegging van de Berlijnse Muur.

Niet alle personages uit de vorige verhalen komen in Gelukkige Tijden voldoende uit de verf. Sommige verhaallijnen hadden achterwege kunnen blijven en het valt niet mee om het springen van de hak op de tak, door telkens van decor en personages te wisselen tijdens hun persoonlijke problemen of hun bescheiden deelname aan de geschiedenis, te behappen. De spanningen spelen zich af op internationaal niveau (met nogal wat organisaties die daar hun deel in hebben) en persoonlijk vlak.

Eric Warnauts en Guy Raives kunnen deze keer niet beklijven, maar als je Gelukkige Tijden integendeel herleest als een historisch tijdsportret met de sitiaties van de hoofdpersonages als raamvertelling, hebben we het ineens over een heel ander verhaal. Dan begint je te dagen welke machinaties, oorzaken en gevolgen ze in hun dubbeldikke verhaal hebben verweven en de standpunten die ze innemen. Een album dat je dus beter twee keer leest. En het opnieuw bekijken van de sfeervolle tekeningen, die je onderdompelen in het stijlvolle tijdskader van eind jaren 1950, begin jaren 1960, is mooi meegenomen.