TISTJEN DOP 5
De Verloren Episodes


Wégé • Bonte
50 p. (SC)
Crisismanager

Ondergetekende is een kind van de jaren 1970 en 1980 en bijgevolg opgegroeid met het fenomeen crisis. We herinneren ons nog de doemverhalen van 'ons vader', werknemer bij Opel België: de afdankingen, de stakingen, de verplichte werkloosheidsdagen en de sluiting van 'plant 1'. De sticker van de uitgeperste citroen op wielen kreeg een prominente plaats op de keukendeur, al wilde 'ons moeder' die liever spic & span houden. We kenden ze dan ook heel goed: de roze controle- en kwijtingskaart (dopkaart in de volksmond) en de lange rijen voor het doplokaal. De Antwerpse band De Strangers hekelde de situatie in hun hit uit 1978 De Dopper op de tonen van Rivers of Babylon. In die periode maakte ook het stripfiguurtje Tistjen Dop furore. Willy Geets (Wegé) tekende 351 stroken over de twijfelende werkloze, geflankeerd door zijn sikkeneurige opa, de pitbullinspecteur en de lepe burgemeester die Tistjen steeds maar contacteert voor wat zwartwerk in zijn villa.

Tistjen Dop is vooral bekend van zijn wekelijkse avontuur in het huis-aan-huisblad Turnhout Ekspres, maar kreeg later ook nog een plaatsje in het ledenblad van de christelijke vakbond ACV. Tussen 1983 en 1986 verschenen er vier albums bij het Antwerpse Zinjé, maar nadat op 1 april 1987 de laatste gag verschenen was, leefde Tistjen Dop alleen nog verder in de naam van de gelijknamige lokale Turnhoutse stripwinkel. Voor het dertigjarig bestaan had winkeleigenaar Ad Hendrickx het lumineuze idee om Geets eens te laten grasduinen in zijn archief, in de hoop dat er nog een album kon samengesteld worden met gags die nog nooit in albumvorm verschenen waren. De tekenaar toog aan het werk en wist na lang zweten en zwoegen nog een mooie selectie bijeen te harken. Uitgeverij Bonte toonde zich bereid om de productie op zich te nemen, Geets tekende nog een nieuwe cover, losjes gebaseerd op de hoes van het Frank Zappa-album
The Lost Episodes uit 1996 en voilà: Tistjen Dop 5: De Verloren Episodes was geboren!

In tijden van een overdosis aan heruitgaves en integrales wordt elk initiatief natuurlijk serieus onder de loep genomen op actualiteitswaarde. En ja, sommige van de gags zijn inderdaad wat gedateerd, en nee, soms hebben we toch nog serieus moeten grinniken met dit stukje sociale geschiedenis in stripvorm. Wegés anarchistische stijl zou trouwens nog perfect gepast hebben in het hele small press-gebeuren van de vroege jaren 1990, maar toen had hij zijn tekencarrière al serieus afgebouwd.

> MARIO STABEL — september 2016