Er was een tijd dat er geen autosnelwegen waren. Dat mensen nog via de route nationales naar het zuiden van Frankrijk moesten rijden. Er was een tijd dat reporters niet mobiel bereikbaar waren en hun verslagen nog telefonisch moesten doorgeven aan de redactie. Er was een tijd dat auto's geen contactsleutel hadden. Lekker gemakkelijk als een echte held er eentje wou lenen om een achtervolging in te zetten. In die tijd, de jaren 1950, situeren zich de avonturen van Jacques Gipar, de sterreporter van Frankrijk Onderzoekt. Als een Rik Ringers avant la lettre, houdt hij van snelle wagens, mooie meiden en een goede portie misdaad. Dit keer gaat hij op avontuur in de streek van Dijon waar een boevenbende verkleed als middeleeuwse postkoetsovervallers de streek terroriseert. Hoofdverdachte is ene Henri Polinet die na tien jaar kon ontsnappen uit een helse moerasgevangenis in Venezuela. Ha, dat wordt een koud kunstje voor Gipar!

Vergis je niet. Wij hemelen die oude tijd niet op. Als we willen kletsen met iemand die het leven steeds door een roze bril ziet, dan bellen we wel even met Elton John. Maar het doet soms gewoon eens deugd om een echte retrostrip te lezen. En dan nog liefst eentje die Guus Slim als grootste voorbeeld ziet. Lekker dwaas, lekker ontspannend. Maar verdomd goed gedaan. Het scenario van Thierry Dubois houdt het eenvoudig, maar niet simpel. En de Belg Jean-Luc Delvaux weet als geen ander hoe hij oude Peugeots door de bochten kan doen scheuren. Vraaaaooom!

De meeste strips zijn even verontrustend als een strandbal op een strand. Et alors. Ook Jacques Gipar is zo'n fijne strandbal. Laat het nog maar lang zomer blijven.