Een voor wakkere zielen aangekondigde rentree vormt de aanzet van dit verhaal. Zeevaartkapitein Yann Calec, het hoofdpersonage uit de maritieme thrillerreeks Tramp, maakt een kort wederoptreden dat net lang genoeg is om de biografische geschriften van Josef Schäfer alias Tanguy-la-vie-dure, ook al een oude bekende, onder ogen te krijgen. Die geschriften vormen de aanleiding om het verhaal te verschuiven van Frans Indochina naar Duits Oost-Afrika omstreeks 1916 waar de strijdende partijen hun strijd in koloniale vorm hebben verdergezet.

Zoals vaak het geval is bij vliegeniersverhalen, speelt de actie zich grotendeels met de beide voeten op de grond af, al neemt het verhaal in meerdere betekenissen van het woord meteen een vliegende start. Een onbezonnen wraakactie van een jonge tiener heeft al snel verstrekkende gevolgen. De vliegenier heeft voorlopig nog niet de spankracht van de moederreeks Tramp omdat het, anders dan die reeks, (nog) geen overkoepelend vraagstuk opwerpt. Toch zijn we nieuwsgierig naar de verdere lotgevallen van de jonge Josef. Anders dan bij Tramp werkt scenarist Jean-Charles Kraehn ditmaal met losse albums, wat doet verwachten dat ieder deel een nieuwe fase in het leven van Tanguy-la-vie-dure uit de doeken zal doen.

De tekenaars Chrys Millien en Erik Arnoux en alsook inkleurster Patricia Jambers leven zich uit. Hun tekeningen van vliegeniers boven de Afrikaanse fauna doen ons verdomme wensen dat we zelf snel op safari konden. Het gezicht van Josefs dagdroom verwerken in een wolk is een grafische en narratieve vondst die toont hoezeer alle auteurs voldoening halen uit hun werk.

Alsnog geen Gil Saint-André of Tramp, toch heeft De Vliegenier voldoende troeven in huis om een Kraehn pur sang te zijn.