ASTERIX 33
Het Geheime Wapen
Albert Uderzo • Les Éditions Albert René
48 p. (HC & SC)
|
|
| En de promotietrein, hij tsjoekte voort... |
|
Albert Uderzo mag dan al 80 jaar zijn, hij houdt nog steeds de nieuwe ontwikkelingen nauwlettend in het oog. Zo merkte hij fluks de nieuwe Ferrari F430 op. Met een voorzienige blik op zijn financiële toekomst en die van zijn nageslacht tijdens de komende 2000 jaar, besliste zuinige autofreak Bert om naar gewoonte een Asterix-avontuur te tekenen en alzo de aanschaf van zo'n nieuwe bolide te bekostigen.
Het resultaat is het inmiddels 33ste album van de blonde held dat zich in weerwil van de verwachtingen toch niet afspeelt in ons aller België. Asterix wordt immers een jaartje ouder en beleeft liever zijn nieuwe avonturen in het vertrouwde dorpje in Armorica. Zoals het wel vaker het geval is geweest sinds Goscinny het loodje legde, spelen de Romeinen alweer een onbetekenende bijrol. In plaats daarvan is het deze keer een olijk duo aliens, waaraan Asterix het hoofd moet bieden. De ene is een Disney-figuurtje in paarse pyjama (een soort teletubbie), de andere is een viking in ruimtepak! Sciencefiction in Asterix, what's next? Een homo erectus in XIII? Porno in Suske en Wiske? Xavier Verboven in een reclamestrip voor de VLD? Ongetwijfeld was dit verhaaltje een oud ideetje van Goscinny zaliger voor een reclamestripje voor tandpasta of waspoeder (met een beetje goeie wil, zie je het merk zo staan op de pyjama van die teletubbie). De uitwerking van het idee laat echter te wensen over en het rammelt dan ook als een versleten Ferrari. Maar het blijft wél een Ferrari. Hoewel naar een historisch lage frequentie gezakt, zijn kwinkslagen, spitsvondigheidjes en woordgrapjes er nog steeds. Ook het tekenwerk mag nog altijd gezien worden (met als hoogtepunt de "strike" van Obelix). Zelfs op zijn leeftijd laat Uderzo zijn tekenwerk nog steeds evolueren en dat hij dat op zijn tachtigste voor een deel met Photoshop zou doen, zien wij eerder als een straffe prestatie dan als een blijk van gemakzucht. Het enige wat je Uderzo kan verwijten, is dat hij met een idee voor pakweg dertig pagina's krampachtig probeert om toch aan de geplande 46 bladzijden te geraken. Dat valt net iets teveel op.
Gelukkig was er ook nog de beruchte promotietrein met in de laadruimte een miljoenenoplage aan Asterix-stripjes in 27 verschillende talen. Rollend op werkelijk exquise ronde persdossiertjes en dat was een briljante zet, want een trein op vierkante wielen rijdt niet zo comfortabel. In het kielzog van de trein waren er ook nog eens een Asterix-vliegtuig, een Asterix-dorp, een stripmuur, een sightseeing-bus,... Naar het schijnt zouden de Russen volgende maand zelfs een Asterix-Sojoez-raket (met een viking in ruimtepak) de ruimte inschieten. Indrukwekkend! Dat al die promotie wat meer mag kosten, heeft zich trouwens duidelijk doorgezet in de vertaling. Dit hebben we van horen zeggen, dus hou het stil: in het vooropgestelde budget voor de Nederlandstalige versie van de strip was men de vertaling van de titel Le Ciel Lui Tombe sur la Tête vergeten. Slechts drie eurocent kon in extremis worden vrijgemaakt en voor die prijs kreeg men: Het Geheime Wapen! Zucht. Een gerecycleerde Rode Ridder-titel, het is eens wat anders dan het (let op de ironie!) verfrissende Kakafonix en Heroix...
Kortom, dit is misschien één van de zwakste Asterixen in jaren, maar het enorme succes van de reclamecampagne en de bijhorende verkoopcijfers geven nog steeds aan dat de blonde Galliër ongemeen populair is bij het grote publiek. Het weze hem en zijn geestelijke vader nog altijd van harte gegund. Bij Toutatis! |
|
| > PETER D'HERDT — oktober 2005 |
