Sinds 2012 verschijnt er jaarlijks een omnibus van Urbanus waarin er telkens vijf verhalen gebundeld worden. Voor ons mocht dat tempo al lang verhoogd zijn want zo duurt het nog een dertigtal jaar voor we de complete reeks opnieuw hebben kunnen lezen als we het enkel bij deze omnibussen willen houden. In een eerdere bespreking gaven we al aan dat we de nieuwe delen wel weer beginnen kopen zijn om ze eveneens met veel plezier te lezen.

De gebundelde delen 21 tot 25 hebben geen spat aan gevoel voor humor verloren. Elke onlogica wordt gecounterd met een lawine aan grappen in alle soorten en maten. Met overmate dus. Het op één dag geschreven Urbanellalala (deel 23), waarin Urbanus zijn eigen dood moet veinzen en terug onder de levenden komt als een meisje, maakt hier onderdeel van uit. Het is nog altijd een van de meest geliefde Urbanus-verhalen. In deze gestegen aandacht voor transgenders, maar ook voor seksuele intimidatie, is het ineens weer actueel. Wij lazen het verhaal indertijd voor het eerst in Joepie, daarna vele keren in album. Ook in deze omnibus springt het er weer uit, maar elk van de vier andere verhalen is een toonbeeld van een goed geoliede verhaalconstructie met dikke lagen grappen.

Willy Linthout en Urbanus hebben het gepresteerd om een eigen unieke biotoop, zijnde Tollembeek, te creëren waar ze zelf de wetten stellen. Wellicht zeggen we over dertig jaar nog steeds hoe amusant de reeks Urbanus is gebleven.