Aubrac? In Frankrijk, dan nog? Nog nooit van gehoord! Wikipedia brengt gelukkig raad: "De Aubrac is een gebied met vulkanische granietplateaus tussen het dal van de Truyère en het dal van de Lot. Het is een soort groot weiland." Een weiland, dus. Of beter gezegd een veengebied. Op het wereldwijde web ontdekken we dat deze door God verlaten streek absoluut een bezoek waard is. Te onthouden dus. Quasi dezelfde zoektocht heeft de jonge fotograaf Antoine ter plaatse gemaakt. In opdracht van een lokale uitgever schiet hij er het ene plaatje na het andere. Aan een zwart veenmeer komt hij los van de tijd en wordt verrast door het donker. Verdwaald stuit hij toevallig op een oude boerderij en vraagt er onderdak voor een nacht. De ontvangst door de norse eigenaar Baptiste is al even dor als de streek. Hatelijk zelfs. Tot zijn dochter Melodie opduikt, een parel uit een verlepte lotusbloem. Antoine besluit alsnog te blijven. En dan valt de nacht...

We waren even vergeten dat Christophe Bec ook nog tekenaar is. De jongste jaren schitterende de Heiligdom-tekenaar voornamelijk als scenarist. Maar nu komt hij via de grote poort terug binnen. Als je de strip doorbladert, word je gegrepen door de pakkende opbouw, de gevarieerde kadrering en de prima inkleuring. Die man weet hoe je bij het nekvel te grijpen! Die man kan tekenen, maar bovenal is hij een prima fotograaf. Zoals gewoonlijk barst het weer van de digitale bewerking, maar het stoorde ons niet. Integendeel. Hij maakt er een echte strip mee die ondanks de verstilde beelden verrassend dynamisch is. Zo zit hij met zijn techniek toch op het juiste spoor.

Kleine domper op de feestvreugde is zijn vrije bewerking van Angst, de bekende novelle van de schizofrene schrijver Guy de Maupassant. Het griezelverhaal is de voorbije 144 jaar al ettelijke keren gerecycleerd geweest waardoor we qua plot niet echt van onze sokken zijn geblazen. Toch gebruikt Bec alle mogelijke trucjes om ons op het puntje van de stoel te krijgen. Ondanks het feit dat de rit spannender is dan de finale, is dit is een prima thriller. Welkom terug, Christophe Bec!