Daar hangt-ie dan, voor het huis van zijn oude moeder. Big Bill. Player, praatjesmaker, pokeraar. En nu vooral morsdood. Vermoord. Maar door wie? Zijn broers Jim en Buck gaan het lijstje met vijanden af. Linus, die door Big Bill vernederd werd nadat zijn vrouw Jenny hem met die vuile nikker bedrogen had? Chass, die door Big Bill stevig onder handen was genomen nadat die geweigerd had Joshua te vermoorden? Of Joshua zelf, die Big Bill de kans gaf hem neer te knallen voordat hij terugkeerde om zelf Big Bill te grazen te nemen? Uiteindelijk besluiten Jim en Buck onverrichterzake het lichaam van hun broer naar beneden te halen en te begraven. Maar daarmee is dit verhaal niet ten einde...

Na het lezen van dit one-shot zaten wij met gemengde gevoelens. Is dit een slechte strip? Bij lange na niet! Big Bill Is Dood heeft een boodschap, een spanningsboog, aangename tekeningen, een verrassende structuur. Maar het zit overal net niet strak genoeg. De Braziliaan Wander Antunes begint met een kaderverhaal rond de opgehangen broer en flashbacks naar diens vijanden, springt dan enkele maanden vooruit, zet enkele vrij voorspelbare scènes in gang en rondt dan op een allerminst bevredigende manier af. Het verhaaltempo wordt bovendien niet geholpen door de vertaling, met dialogen die geen zinnig mens in het dagelijkse leven zou debiteren en zinnen die zelfs simpelweg in twee worden gehakt.

De Argentijn Walther Taborda (zijn Amerikaans inktwerk voor Thor signeerde hij blijkbaar zonder de H in zijn voornaam) tekent karikaturale karakterkoppen en laat vooral in de details blijken dat hij ten tijde van het eerste verschijnen van dit album — ondertussen tien jaar geleden — nog niet alles in de vingers had: een lichaam dat op een vreemde manier omvervalt, een hand die een glas doet zweven in plaats van vastneemt, personages die tussen twee plaatjes van plek verspringen... Wel een prachtige cover, overigens.

Dat Big Bill Is Dood niet lang na Old Pa Anderson verschijnt, een strip tegen dezelfde achtergrond met dezelfde thema's (het nogal clichématige 'arme zwarte neemt wraak op racistische blanken') maar wel getekend door een grootmeester van de negende kunst en met een lekker hoog tempo, doet dit boek ook geen goed. Big Bill Is Dood is allerminst een uitschuiver, maar in onze eindejaarslijstjes zal er allicht toch plaats zijn voor ander en beter.