"Gij gaat dat humorstripje graag lezen. Ik ben dat zeker. Koop 't, lees het als eerste en schrijf er maar onmiddellijk een schoon tekstje over. Het liefst tegen morgen. Oh ja, je zal me nog dankbaar zijn voor de tip." Gedwee aanhoorden we het orakel van onze hoofdredacteur. Hij kent onze smaak, én meestal heeft hij overschot van gelijk. Meestal... Nu was het anders.

Dad zag er schitterend uit. Een frisse, hippe tekenstijl in aandoenlijke Miami Vice-pastelkleurtjes. Het thema beviel ons ook. Een alleenstaande vader die thuis blijft om voor zijn vier dochters, van vier verschillende moeders, te zorgen. De meisjes waren natuurlijk allen totaal verschillend van karakter, en varieerden in leeftijd van peuter tot student. Een hele brede humorformule die veel mensen kan aanspreken. Zo kunnen we ook orakelen, beste hoofdredacteur... Maar de eerste gags waren voorspelbaar. Flauw zelfs. Was dit nu de strip waar onze zuiderburen vol lof over waren? Was dit nu de nieuwe Lou! of Mooie Navels? Neen, hier gaan we ons geen twee keer aan laten vangen.

Maar plots was het daar. Het kantelmoment. Het gevoel van herkenning. Een blik, een dialoog, een schaterlach. Het begon allemaal met een zin waar onze tienerdochter nu al voor huivert omdat we ze straks wel eens zouden durven uitspreken. "Duidelijk ar-ti-cu-le-ren, jongen. Een mond dient niet alleen om meisjes te zoenen!", zei Dad. Het vervolg van de grap was af. Een lach en een traan werden afgewisseld. Dad kreeg plots diepgang. En toen er werd gegraven in het verleden van deze overbelaste vader, was alle eendimensionaliteit helemaal weg en waren we alsnog verkocht. Verdomme toch, dat had onze hoofdredacteur toch weer goed gezien. Alweer.

Je hoeft geen orakel te zijn om te zien dat deze Dad het uitstekend zal doen aan de kassa. Dad is universeel, mooi én grappig. Geloof ons maar.