Toen we vernamen dat Jean Dufaux ook een verhaaltje ging maken over cowboys en indianen, hielden we ons hart al vast. Dat de man een topscenarist is, staat buiten kijf, maar in het verleden bewees hij ook al herhaaldelijk geen maat te kennen bij het introduceren van mystieke elementen in bepaalde van zijn reeksen. En we zagen het al voor ons: een medicijnman, stijf van de mescal, als psychonaut temidden van de vleesgeworden totems van zijn stam. Van een dergelijke fliptriprave, daar worden we allesbehalve euforisch van...

Onze vrees was gelukkig ongegrond: Dufaux houdt het deze keer allemaal redelijk down to earth.

Als de jonge indiaan Regenwolf het crapuultje Ingus Limb neerschiet, gaan de poppen aan het dansen als een French cancan op 78 toeren. Ook al gaat het over wettige zelfverdediging, in het Wilde Westen van de negentiende eeuw werden de rechten van de indianen nog serieus met de voeten getreden. Gevolg is een aaneenrijging van conflicten, schietpartijen en patstellingen waarbij geen enkele partij zich onbetuigd laat en er uiteindelijk alleen maar verliezers blijken te zijn. Of Dufaux met dit album ook een vuist wil maken en de nodige aandacht wil vestigen op de rassenkwestie in de VS anno nu, durven we niet met zekerheid te zeggen. Feit is dat je door de huidige groeiende polarisering aan de overkant van de plas toch onwillekeurig de nodige linken gaat leggen.

Tekenaar Rubén Pellejero heeft in de loop van de jaren een heel persoonlijke stijl weten te creëren en zet hier een stijlvolle, maar tegelijk heel herkenbare westernsetting neer.

Samengevat: deze Regenwolf is een westernalbum met het nodige respect voor de (film)klassiekers, maar met een insteek die toch origineel genoeg is om een heel album te blijven boeien. En zo mag Dufaux dit verhaal onder de blijvertjes in zijn imposante bibliografie catalogiseren.