DE GROTE DODE 6 De Bres
Vincent Mallié + Régis Loisel/Jean-Blaise Djian • Glénat 56 p. (HC)
|
|
Vraagtekens |
|
In communicatiemiddens maakt men nogal eens gebruik van het 5WH-principe om teksten te lezen en vergaderingen voor te bereiden. Het komt erop neer dat je de nodige vragen (Wie? Wat? Waar? Wanneer? Waarom? en Hoe?) stelt om zo tot een beter begrip te komen. Als we die methodiek toepassen op deze De Grote Dode is het wel even slikken geblazen. Ook al werden er mondjesmaat wat tippen van sluiers opgelicht, toch is de algemene teneur er een van "WTF is hier allemaal aan de hand!!!"
Centraal staan nog steeds de perikelen van Pauline en Erwan. Ze zoeken opnieuw een manier om de parallelle fantasiewereld binnen te komen, een plaats waar ze ooit allebei een tijdje vertoefden en beiden een kind aan overgehouden hebben. Blanche, de dochter van Pauline, blijkt trouwens over serieuze destructieve krachten te beschikken en is misschien wel medeverantwoordelijk voor het apocalyptisch doemscenario waar Frankrijk door getroffen is.
Diegenen die na het succesvolle Magasin Général blindelings het complete œuvre van Régis Loisel in huis willen halen, zullen merken dat dit verhaal eerder aansluit bij Op Zoek naar de Tijdvogel en Peter Pan dan bij zijn vertelling over het kleine dorpswinkeltje op het Canadese platteland. Samen met partner in crime Jean-Blaise Djian slaagt hij er ook hier weer in om een pakkend fantasyverhaal te concipiëren dat niet met haken en ogen aaneenhangt en het genre zonder problemen weet te overstijgen. Tekenaar van dienst is hier wederom Vincent Mallié die in het verleden ook al de Tijdvogel-honneurs waarnam.
Eigenlijk had dit zesde album het laatste moeten zijn, maar Loisel en de zijnen doen nog maar eens een MG'ke*. We zijn al lang blij dat het geen TG'ke** geworden is, ook al hopen we dat de afwikkeling van de plot geen vijf albums meer gaat duren.
* Een Magasin Généralleke doen: een reeks spreiden over meer albums dan begroot omdat het verhaal erom vraagt.
** Een Thorgalleke doen: een reeks uitmelken tot op het bot, ook al is er niks meer te vertellen. |
|
> MARIO STABEL — februari 2016 |