Onze allereerste kennismaking met Alex moet het derde album Het Vervloekte Eiland geweest zijn, waarschijnlijk een koopje op de lokale brocantemarkt. Als tienjarige snapten we er niet veel van: de houterige personages en de ontzagwekkende tekstblokken stonden haaks op de vlotte avonturen van een Jommeke, een Suske en Wiske en een Rode Ridder die normaal bij ons op het nachtkastje lagen. Toch deden we regelmatig een poging om de essentie van het album te vatten: we hadden de hoop dat Jacques Martin op de een of andere manier onze honger naar weetjes over de klassieke oudheid wel zou weten te stillen. Toch zijn we nooit echt warm gelopen voor de reeks. Dat Martin het adagio "een beeld zegt meer dan duizend woorden" maar niet voor lief wou nemen, zat daar voor veel tussen.

Ook voor deze spin-off gingen we pas bij het derde deel overstag. De magnifieke coverillustratie zorgde er vorig jaar voor dat we ons gelijk alle albums aanschaften. Scenariste Valérie Mangin situeerde de nieuwe reeks twintig jaar na het origineel en gaf het verhaal eindelijk de flow mee die het al zes decennia ontbeert. Alex is ondertussen senator geworden en keizer Augustus stuurt zijn vertrouweling regelmatig de halve wereld rond als persoonlijke fixer. Deze keer bevindt hij zich in Griekenland waar hij de heilige Sibillijnse boeken (die de voorspellingen van de orakels bevatten) moet ophalen en naar Rome brengen (iets waar Augustus effectief de opdracht toe gaf in 12 voor Christus). De missie wordt echter tegengewerkt door een contingent Spartanen bij wie de nederlaag bij de Thermopylae van een kleine vijf eeuwen vroeger nog steeds zwaar op de maag lijkt te liggen. Mangin leidt je via dit geschiedenislesje van de ene intrige naar het andere mysterie en je moet er goed het kopje bijhouden, want niks is wat het lijkt.

Thierry Démarez is de geknipte man om heel dit wereldje in beelden om te zetten, maar toch lijkt er iets niet te kloppen aan het geheel, al kunnen we niet direct duiden wat het is. We vermoeden dat de mix tussen het klassieke handwerk en de digitale toevoegingen nog wat moet gefinetuned worden. Als we dit album echter naast de reguliere Alex nummer 34 leggen, die ook net verschenen is, is het toch deze Senator die met de lauwerkrans gaat lopen.

*Geen woorden, maar daden.