Zelden een titel gehad die zo goed weergeeft wat we denken en voelen na het lezen van deel 4 en het beginnen te schrijven aan de bespreking. We nemen immers definitief afscheid van het kwartet, maar hopen op een sterke tweede cyclus.

De eerste drie delen vertellen het verhaal van Golias, koningszoon van het eiland Ankinoë, die om zijn vader te redden vertrekt om de magische bloem van de herinnering te plukken. In eerste instantie wordt Golias vergezeld van de magiër Sarhan en zijn boezemvriend Konios. Later komt daar nog zijn zuster Aerena bij. Samen beleven ze fantastische avonturen in de beste, Griekse, mythologische traditie. Een kleine greep van de tegenstand: sirenen, saters, gevleugelde paarden, hellehonden, onze persoonlijke favoriet 'het beest' en ander lekkers. Maar ook de goden laten zich allerminst onbetuigd met Artemis en Hecate in een hoofdrol.

In dit deel spoelt de Golias-groep na een schipbreuk aan op zijn thuiseiland en wil hij door middel van de spiegel van de waarheid zijn oom Polynos ontmaskeren als koningsmoordenaar. Voorwaar geen simpele opgave, maar al vlug moet Plan B ingeschakeld worden en maken we kennis met de centauren die de onschuldige maagd Versalis achtervolgen. Wat volgt is een episch gevecht met de centauren en tragische gebeurtenissen die Golias verdoemen tot een nieuwe odyssee.

De mensen wikken, maar de goden beschikken. Golias was de speelbal en boet zwaar voor zijn hovaardigheid. Als oud-Latinisten hebben we dus genoten van deze vrije interpretatie op een 'klassieke' Griekse Odyssee door Serge Le Tendre. Muggenziftend zouden we kunnen aanhalen dat er hier en daar met de haren getrokken werd, maar we zijn in een milde bui.

Ook genoten van het tekenwerk van Jérôme Lereculey. Alles kan hij. Landschappen, expressie, motoriek, creatieve scheppingen. Dat is voor ons striptekenen 'grand cru'.