Nadat haar complete familie werd omgebracht, kwam de onbeduidende secretaresse Moréa Doloniac aan het hoofd van de Doloniac World Company te staan. Behalve een interne twist tussen kaderleden die het bedrijf zelf willen runnen, moet de knappe rosse ook nog eens het hoofd bieden aan de Engelen. Zelf is ze een Draak, een onkwetsbare en onsterfelijke telg van een groep die al eeuwenlang met de Engelen strijdt om de touwtjes in handen te nemen van de planeet Aarde. Omdat Moréa's vermogen uitzonderlijk is, wil een wetenschappelijke afdeling van de Engelen Moréa dolgraag onderzoeken en er experimenten op uitvoeren. Voordat je aan Josef Mengele kan denken, bevinden we ons in deel 3 in een baan om de Aarde waar Moréa met hulp van Terkio, haar mentor en ook een Draak, alles onderneemt om uit de klauwen van de Engelen te blijven. Een beetje bloot rondlopen omdat een speciaal portaal geen dode materie doorlaat, hoort daarbij. Een beetje veel functioneel naakt is in dit geval mooi meegenomen. Maar het zijn toch vooral de vele actie, de originele intriges, het samenspel van de papieren acteurs en grappige vondsten als de bekrompen politiestaat Verenigde Christelijke Staten die het mooie weer maken.

Nu Uitgeverij L vaart zet in het (her)uitgeven van de reeks die ooit door Talent was begonnen, valt de evolutie in zowel het teken- als het vertelwerk van de heren auteurs Thierry Labrosse en Christophe Arleston ontzettend op. Labrosse gaat er met zevenmijlslaarzen op vooruit! Arleston heeft inmiddels een parcours uitgestippeld dat ons langs vele locaties op Aarde en daarbuiten (er is ook sprake van terraformingexperimenten op Mars) brengt in een jachtig tempo dat naast de betere actiefilm kan staan.

In het Frans zijn er al acht delen verschenen. de aangekondigde vertaalplanning doet een snel inhaalmanœuvre vermoeden. Nu we de eerste drie delen achter de kiezen hebben, kunnen we ons alleen maar afvragen waarom het zo lang heeft geduurd om deze onstuimige en gewoon heel erg vlotte sf-thriller te vervolgen. Hier zitten zo veel kwaliteiten in voor een publiek dat in de eerste plaats geëntertaind wil worden dat we hopen dat het doelpubliek het ook massaal oppikt. Dan bestaat er misschien een waterkansje dat Arlestons overige in vertaling onvoltooid gebleven fantasyreeksen De Cartografen en Excalibur eerstvolgend op de planning van Uitgeverij L komen te staan.

Toch een kritische noot. De beeldresolutie van de illustraties voor de kaften van de hardcoveralbums is duidelijk te laag. Hier moet iets verkeerd zijn gelopen in of net voor het drukproces. Maar het zullen wel weer alleen vakidioten als onszelf zijn die daarop letten. De softcoveralbums zijn daarentegen scherp en onberispelijk.