Een jong vogeltje staat in een immens herenhuis in voor het dagelijkse onderhoud en de zorg voor zijn bedlegerige moeder. Portretten aan de muur geven een roemrucht geslacht van kordaat opererende voorvaders weer. Hun laatste nazaat is echter behept met een verlammende angst. Mamaatje voedt zijn schrik voor het onbekende zodat hij nooit een voet buiten de deur zal durven te zetten. Spleten, kieren en gaten naar de grote boze buitenwereld trekken hem nochtans aan, maar schrikken hem nog veel meer af als er een (denkbeeldige?) dreiging nadert. Je zou het nog kunnen vergelijken met de angst van Joden voor represailles of voor het wegvoeren door de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog, een gegeven waar de Finse Ahonen-broers ook naar hinten. Wanneer de buitenwereld echter in het huis dringt in een onverwachtse vorm aarzelt het vogeltje niet om in actie te schieten. Je slikt ervan.

Dit overwegend tekstloze verhaal lees je in een mum van tijd uit. Bij ons welgeteld de duur om een sappige appel te verorberen en een fruityoghurtje op te lepelen. De leestijd-kostprijsverhouding roept het woord "bedrog" naar boven. We hebben het al altijd moeilijk gehad om de impact van snel uitgelezen strips te laten doordringen. Er is nog altijd een wezenlijk verschil tussen strips lezen en naar strips kijken. Het is een andere decodering van wat je ogen gewend zijn en onze ogen staan blijkbaar ingesteld op tekst als ondersteuning voor een beter begrip van een verhaal. Maar bij een herlezing als voorbereiding voor deze bespreking staan we ineens beter stil bij de scènes en de volgehouden, intense flow van het verhaal, de sfeer van paniek en ingehouden spanning, de rustpauzes en de grafische explosies en dan waarderen we deze strip ineens een pak meer dan die eerste vluchtige lezing. Die waardering brengt ons er nu toe om je deze strip aan te raden, al blijft het een hoge prijs.