Een mislukte dichter/nerd/schipper en zijn hulpje, een potige huurling van middelbare leeftijd, een met messen communicerende dief en een exotische danseres die niet in ondergoed doet: ziedaar het stelletje waterwereldhelden dat Christophe (toen nog Scotch) Arleston op de stripwereld zette alvorens hij Lanfeust concipieerde. Begin jaren 1990 verschenen drie delen van Askell, ook in het Nederlands bij Arboris, maar de publicatie van een vierde deel is er nooit van gekomen. Daar zat het succes van de genaamde L. van T. voor iets tussen, of meer bepaald de dolle avonturen van zijn trollenvriendjes met wie Askell-tekenaar Jean-Louis Mourier tot vandaag zijn handen meer dan vol heeft.

Al jaren geleden verzekerde Arleston echter dat Mourier opnieuw op de reeks zit: "Il est dessus". Al enige tijd is de Facebookstatus van Askell gewijzigd van abandonnée (stopgezet) in à paraître (te verschijnen) en wordt deel 4, La Princesse sans Mémoire (De Prinses zonder Geheugen), aangekondigd bij Soleil. Uitgeverij L vond daarom de tijd rijp voor een herdruk van de drie delen onder andersluidende titels en in een nieuwe vertaling, maar met behoud van alle Franstalige namen. En terecht, want Waterwereld Askell is niet zomaar de eerste de beste serie, maar wel degelijk (zowat) de eerste en de beste serie van Arleston!

Dat vindt niet alleen De Stripspeciaalzaak. "Purement parfait", "incontournable", "une référence dans le genre", "les dessins sont trop beaux et le scénario est super accrochant",... de commentaren van de fans doorheen de jaren zijn eensluidend: "Ongehoord! Schandalig! Hoe durven ze?" (... deze reeks onafgewerkt laten!) Aan dat gejammer komt dus een einde samen met het vierde en afsluitende deel. Als Mourier al werkelijk een jaar of tien bezig is aan deel 4 gaan we nogal wat te zien krijgen! En eigenlijk hebben we alles van danseres Cybil nu al te zien gekregen! In de drie delen die Uitgeverij L nu heruitbrengt, zie je een wervelend en fantastisch fantasyverhaal in imponerend schilderwerk van Mourier (eigenlijk technisch veel straffer dan zijn Trollen van Troy), badend in een kleurrijke en warme mediterrane sfeer. Een vleugje humor, een flinke portie geweld en een ferme dosis functioneel tot onnodig naakt. De reeks is in alle aspecten extremer te noemen dan wat Arleston daarna zou laten maken: nog niet gehinderd door populariteit gingen Arleston en Mourier loos in bloed en bloot. Maar namen ze ook hun tijd om prachtige water- en landschapspartijen en dynamische actiescènes te creëren. De havens van deel 1, de dansscène van deel 2, de onderwateractie in het in september opnieuw te verschijnen deel 3! Niet getwijfeld dus: neem een duik in deze waterwereld!