Spilfiguur Thusia wordt gevraagd om een aanslag te plegen op Kymris, de koning van de Cimmeriërs die van groot belang is voor het evenwicht van het verbond dat de horde bijeenhoudt terwijl het de slinkse bedoeling is om enkel het volk van Thusia de overwinning te bezorgen in de oorlog die net begonnen is. Het probleem is dat Thusia een oogje heeft op Kymris, en het is wederzijds. Op een raad van vijf invloedrijke Sarmaten duiken twee Babylonische slavinnen op die beweren zelf ook Sarmaten te zijn. Zij hebben speciale krachten en komen om het bondgenootschap van de raad en de Sarmaten vragen. Een nieuw hoofdstuk over de oorlog kan geschreven worden. Er volgt nog één extra album waarin die strijd definitief wordt beslecht.

Het kostte François Miville-Deschênes drie jaar om deel 2 te maken omdat het plotse succes hem wat voorbij snelde. Talloze illustraties voor ex-librissen, speciale uitgaven, opdrachttekeningen voor fans of gewoon omdat hij het niet kan laten om tussendoor pin-ups te tekenen later kwam er meer schot tussen deel 2 en 3 dat exact een jaar later verschijnt. Geen sinecure lijkt ons, als we afgaan op de overdonderende kwaliteit van de tekeningen en de inkleuring. Scenarist Sylvain Runberg bedacht bovendien heel wat spectaculaire scènes met dolgedraaide olifanten of aanvallen met paarden en andere gevechten. Anatomisch zit er niets scheef. En wat de anatomie van de vele naakte krijgsters betreft, tja, bloot en spelen?