Over de persoonlijkheden van piraten bestaan heel wat, welja, piratenverhalen. Ze zouden outcasts zijn geweest, door de maatschappij uitgespuwde lieden die heil zochten in een door henzelf gestructureerde wereld waar god noch gebod heerste en waar persoonlijke verrijking als hoogste goed gold.

Met het bovenstaande als definitie en met een achtergrond van helderblauwe wateren, palmbomen en de geur van zeezout en buskruit, kreeg de naar entertainment zoekende medemens in de loop van de voorbije halve eeuw een uiteenlopende waaier van piraten voorgeschoteld. Het beeld van wat een beroemde, lees 'beruchte', piraat hoort te zijn veranderde mee. Zo verschoof het archetype van de piraat van louter hebberig en bloeddorstig naar eveneens listig, vooruitdenkend en loyaal voor medestanders. De piraat (of eventueel kaper) als meester-tacticus, die er als briljant onderhandelaar in slaagt om de meest ondenkbare coalities te doen slagen — denk bijvoorbeeld ook aan recente tv-series als Black Sails — het zijn allen piratentypes op wiens schip we al veelvuldig hebben meegevaren. Je zal ontdekken dat Roodbaard in veel van deze typeringen past. Enkel in de piraten die niet wars zijn van wat fantasy en een beetje make-up, à la Jack Sparrow, zou Roodbaard zich gelukkig niet vinden. Hij is zo'n piraat bij wie je wel steeds weet dat je behouden thuiskomt, waarheen het schip ook zou varen.

Zo ook met deze uitgaven. We weten al langer dat de roodbaardige eenoog bij Scherpa een hem goedgezinde haven vond. De reeks stond hier al vóór de heruitgaven in de kast en toch kopen we met veel plezier de integralen die onze richting kwamen uitvaren. De tuigage mag er wezen en de prijs is in verhouding tot onze soldij. Het bijgevoegde informatiedossier is een aangename leeservaring, ook al staat er dan één taalfoutje in. Deze uitgaven zijn een vrijwillige press-gang voor de reeks.

Beweren dat Victor Hubinon en Jean-Michel Charlier strips konden maken, is een even grote evidentie als het tekort aan rum in piratenverhalen. Hun Roodbaard is al meer dan vijftig jaar oud, je merkt dat veel opvolgers hier en daar ideetjes afsnoepten, wat meteen bewijst dat dit verhalen van niveau zijn. In deze bundel zit Roodbaard in een bijrol, in deze drie grotere verhalen staat zijn zoon Erik aan het roer.

Voor jonge instappers geeft de bladspiegel misschien veel tekst aan, maar eens je eraan begint, krijg je een vaardig opgebouwd verhaal te lezen. Leg jezelf ook gerust een oefeningetje op en check of je de platen vindt die door omstandigheden door Eddy Paape en Jijé werden getekend.

Een oudere strip die enkel gerespecteerd wordt om zijn ouderdom, is een fossiel. Eentje dat opgeblonken wordt en op een kussentje gelegd, zoals deze uitgave, is een schat. En laat Roodbaard daar nu net dol op zijn.