ZEVEN 2
Dieven
Jérôme Lereculey + David Chauvel • Silvester
64 p. (HC)
|
|
| Jerommeke Lereculey |
|
De dwergenkeizer is overleden, lang leve de keizer! De opvolging ligt echter niet zo eenvoudig. Na het nodige gif is de ware nepkeizer dan toch opgestaan. De luisterrijke viering van dit evenement gaat gepaard met een unieke kans. De grote trots van de dwergen, een anders ongrijpbare schat wordt gedurende de komende twintig dagen minder streng bewaakt.
Twee dwergen uit het verliezende kamp voor de troonopvolging gaan alvast een team recruteren in de stad Marmaëkard. De zevenkoppige ploeg die uiteindelijk op pad gaat, zal bestaan uit orks, dwergen en mensen, elk met een bijzondere eigenschap. Deze eigenschappen zullen al snel onontbeerlijk lijken in de tocht naar de befaamde schat. Of hebben de dwergen een geheime agenda?
David Chauvel speelt in Zeven Dieven duidelijk leentjebuur bij The Lord of The Rings. Dat vergemakkelijkt enerzijds de keuze voor de setting en biedt mogelijkheden te over om er een leuk avonturenverhaal van te maken. Meteen zet hij het een en ander naar zijn hand. Zo leven mensen en orks samen in dezelfde stad. Dwergen lopen af en aan, niemand die zich daaraan stoort. Het zware fantasygehalte van de reeks maakt hierdoor meteen plaats voor het lichtere soort van het genre met een steeds aanwezig cynisch ondertoontje. Geen elfen of hobbits in dit verhaal — die waren waarschijnlijk met een vervolg op Tolkiens epos bezig —, wel een draak, een tovenaar en veel ander lekkers. Naar goede gewoonte trakteert Chauvel ons ook op namen die menig tong in de knoop doen draaien: Marmaëkard en Skan Lörsk Khifr is een kleine greep uit het assortiment.
Waar je deze strip echt wel voor wil kopen, is ongetwijfeld het tekenwerk. Van Lereculey zijn we met Arthur al wat gewoon, maar in Zeven Dieven overtreft hij zichzelf. De orks die hij neerpoot, zijn werkelijk prachtig en dan heb je de draak nog niet gezien! Ook de decors zijn schitterend. Het stadje Marmaëkard ziet er schilderachtig mooi uit en de scènes in de grot bezorgen de lezer een hallucinant gevoel.
Het tweede deel uit de prestigieuze reeks Zeven overtreft zijn voorganger in grafische pracht. Benieuwd of een van de volgende delen dit nog een keertje kan overdoen. Hoewel de setting erg doet denken aan dat andere epos zet Chauvel — naar wiens idee deze conceptreeks is gecreëerd — en ander naar zijn eigen hand zodat we toch het gevoel krijgen iets nieuws gelezen te hebben. Maar de prijs voor originaliteit zit er vooralsnog niet in. |
|
| > JACKY CORNELIS — november 2007 |
