Colombia, Medellin. De stad is zo rot als stront. De straten lopen vol met drugsdealers en hoeren. In deze omgeving groeit de kleine Joàn op. Hij staat op het punt om zijn leven een cruciale wending te geven. Van twee kanten wordt door twee belangrijke hoofdpersonages aan zijn arm getrokken. De eerste is Ernesto, loopjongen van Raul die het hoofd van het belangrijkste drugskartel is. Ernesto zou Joàn en zijn vriend Armi maar al te graag voor zijn kar willen spannen om één van zijn vuile zaakjes op te knappen. De tweede is Miguel Santos, een linkse syndicalist en één van de weinige mensen in Medellin met goede bedoelingen. Zo neemt hij het op voor de ontelbare straatkinderen. Hij stelt Joàn dan ook voor om te studeren. Als tegenprestatie wil hij de moeder van Joàn van de straat houden. Joàn zou echter dolgraag hebben dat Miguel zijn vader wordt, maar die kan uiteraard niet alle kinderen herbergen...

Richard Marazano kennen we vooral van de western Tequila Desperados (slechts één deel vertaald) en het tegelijk geniale als onbegrijpelijke Zéro Absolu. Cuervos is door zijn vele personages ook niet altijd even gemakkelijk te lezen, maar nochtans perfect te volgen. Blijkbaar heeft Marazano voor deze reeks de middenweg gevonden tussen begrijpbaarheid zonder de rauwheid van het verhaal te verliezen.

Michel Durand tekent na de grappige detectivepastiche Cliff Burton (op scenario van Rodolphe) zijn eerste strip van betekenis en heeft volgens ons een dikke hit te pakken. Om in een dergelijk hard verhaal bijvoorbeeld overwegend violette pasteltinten gebruiken,dat noemen we lef. Het maakt er Cuervos vreemd genoeg alleen maar sterker op.

Bij onze zuiderburen heeft deze strip al heel wat lof gekregen, een deel winkeliers verkozen het zelfs tot strip van het jaar. Een blik op de voorpublicatie van het derde deel deed ons meerdere keren opkijken: wat een cinematografische creativiteit! Wat een dynamische paginaopbouw! Wat een gewaagde verkenning van de bladrand! En beste lezer, wat een verhaal!