Vanaf de eerste bladzijde valt de gedetailleerde tekenstijl van Jean-Yves Delitte op. Zo hebben we het graag. Zeker wanneer we op de eerste bladzijden al een schitterende P-38 en MIG-15 kunnen bewonderen. Maar de hoofdvogel wordt ongetwijfeld afgeschoten door het schitterend watervliegtuig op de pagina's 42 tot 44. We hebben ons suf gezocht, maar het type hebben we niet kunnen herkennen. Iemand een idee?

Enfin, tot zover onze warme oproep aan Jean-Yves om met een vliegtuigstrip te beginnen. Terug naar de U-boot. Dit tweede deel is opgebouwd rond drie tijdsvakken en geeft al wat meer prijs van de in het eerste deel opgebouwde verhaallijnen, maar een aantal puzzelstukken ontbreken nog. In het eerste en meest uitgewerkte tijdsvak (het jaar 2059) maken we verder kennis met de twee spilfiguren. Onder water is dit Igor Varonesky als kwaadaardige president-directeur-generaal van de Maher-groep en in de lucht is dit Jude als voltooid experiment van dokter Mengele. Hun speciale band wordt in de loop van het album duidelijker. Een tweede tijdsvak speelt zich af in februari 1945, kort voor het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog, waar we de voorbereidingen en het vertrek van dokter Mengele naar Argentinië bijwonen. Vervoermiddel van dienst is de U-135 van kapitein Hans Von Speed, die met frisse tegenzin de opdracht dient uit te voeren. Derde tijdsvak tenslotte is 2040 waarin we de voorgeschiedenis van Varonesky, Jude, en dokter Mengele beter leren kennen. Het verhaal eindigt met een nogal drastische aanslag op het gebouw waar Jude gevangen zat om haar unieke biologische eigenschappen prijs te geven en waarbij iedereen het leven laat. Of toch niet?

Delitte wisselt frequent tussen de drie tijdsvakken, maar we hebben geen moeite om te blijven volgen. Het album is sterk filmisch opgebouwd met massaal veel verschillende camerastandpunten en altijd, maar dan ook altijd, uiterst gedetailleerd. Een positieve vermelding ook voor het verklaren van speciale locaties als Area 51 en Peenemünde.

Minpunten? We zaten nogal verkrampt te kijken naar de onderbenen en voeten van de personages. Volgens ons zijn de verhoudingen niet optimaal, maar gezien de kwaliteit van de rest vegen we daar onze voeten aan. Ook vreemd opgekeken dat een U-bootkapitein "holy cow" uitroept, terwijl we eerder "verdammt noch mal" of zoiets zouden verwachten.

Los van deze rimpelingen kunnen we besluiten dat dit een zeer goede strip is die ons reikhalzend doet uitkijken naar deel 3.