Of het nu om strips, boeken, films of televisiereeksen gaat, wanneer je erop let, zal je merken dat fictie vaak dezelfde thematieken laat terugkeren. Zeker in verhalen met een historische insteek zijn voorbeelden te over. Vluchten voor valse beschuldigingen (De Havik), bedrogen adel (Kinderen van de Wind), het verbergen van de ware identiteit (De Piraten van Barrataria).

Jolanne de Valcourt kan ervan meespreken: been there, done that. Van rechtmatig markiezin naar gevangene, van verweesde vrouw naar maîtresse — dit doet trouwens wat denken aan John Clevelands Fanny Hill, tweedelig verfilmd door de BBC — en van madame tot schipbreukeling. Als overlevende van de schip-, nou ja, bootjesbreuk komt Jolanne terecht op een eiland, dat gelukkig bewoond is. Zoniet moesten we hier ook nog Robinson Crusoë aanhalen, wat we nu niet hoeven te doen. Aangesterkt, maar geplaagd door geheugenverlies (dat andere veelgebruikte fictiegegeven), trekt Jolanne naar het dichtstbijzijnde handelscentrum, op zoek naar aanknopingspunten.

Dient het nog gezegd dat de heren Jean Van Hamme en Alcante hun klassiekers kennen en weten welke ingrediënten ze kunnen gebruiken om een verhaallijn op te zetten? Niettemin kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat dit deel een overgangsalbum is. Wie de Franse, door Van Hamme geschreven tv-serie zag en waar Alcante de stripbewerking van schreef, weet het ons te zeggen!

Knap werk andermaal door Francis Vallès. Mocht je hieraan twijfelen, check dan even de mooie compositie van het grote kader waarmee hij het album afsluit! Het appelblauwzeegroen is soms wat (te) fel — zeker in de cover —, maar de inkleuring door Christian Favrelle draagt enorm bij tot de sfeer. Sommige van de Indische scènes vertonen een prachtig kleurenpalet.

Met nog drie albums te gaan, mag het verhaal na dit overgangsalbum gerust opnieuw een hogere vlucht nemen. En we geloven erin dat dat zal gebeuren. We hebben ons met deze reeks al te goed vermaakt om nu al de landing te willen inzetten...