In datzelfde kastje bij moeke op de mansarde lag ook een eenzaam exemplaar van (toen nog Khena en) de Katamarom. De creepy cover van De Tovenaar van de Grote Beer (deel 2 uit de serie) staat nog steeds op ons netvlies gebrand, ook al waren we toen pakweg nog maar een jaar of acht. Toen enkele jaren geleden de volledige reeks door Dupuis voor een prikje gedumpt werd, aarzelden we dan ook niet om de hele serie bij de lokale stripboer in onze klapbak te laden. Jeugdsentiment is natuurlijk nooit een goede reden om je bij dergelijke aankopen te laten leiden, maar we hebben de reeks al bij al met het nodige plezier gelezen. De Katamarom is namelijk een heel sterk stripkarakter, dat qua originaliteit volgens ons gerust naast een Marsupilami mag staan. Toch kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat Gos (Roland Goossens) en zoon Walt nooit het onderste uit de kan gehaald hebben voor dit personage. Daarvoor waren de verhalen vaak iets te veel nét niet.

Dit 42ste deel uit de reeks begint vrij gemoedelijk: Khena gaat op bezoek bij zijn ouders op het Continent van de Twee Manen. Zijn broer en zus zitten echter in de Archipel van de Duizend Landen om archeologische opgravingen te doen. Khena en de Katamarom vliegen hen natuurlijk achterna en doen een belangrijke ontdekking die heel wat nieuwe ontwikkelingen in gang zal zetten. We moesten onwillekeurig zelfs heel even aan de Brek Zarith-cyclus van Thorgal denken.

In het album wordt herhaalde keren verwezen naar vroegere avonturen, maar toch kan je zonder veel problemen de nieuwe verhaallijn volgen. Ook al bleven de grote verrassingen uit, we zijn blij dat de nieuwe uitgeverij INdruk de fakkel heeft overgenomen van Glénat die de reeks niet langer wilde vertalen.