KLEINE WEST COAST BLUES
Jacques Tardi + Jean-Patrick Manchette • Oog & Blik
78 p. (SC)
|
|
| Lijstjeswaardig |
|
We waren enkele dagen in afzondering gegaan om met veel wikken en wegen ons eindejaarslijstje met de beste strips van 2005 samen te stellen. Ja, deze moeilijke taak nemen wij heel ernstig, mag dat duidelijk zijn. Het resultaat was een weloverwogen keuze waarbij elke topstrip van dit jaar zijn juiste plaats kreeg toegewezen. Komt Jacques Tardi toch zeker niet op de valreep af met een strip die ook op dat lijstje thuishoort. Kunnen we opnieuw beginnen...
Maar natuurlijk is er geen reden tot klagen. Wij zijn blij dat Tardi eens te meer aantoont dat hij nog lang niet versleten is. Kleine West Coast Blues is een stripbewerking van een roman uit 1976 van de Franse misdaadschrijver Jean-Patrick Manchette. Het is niet de eerste keer dat Tardi het werk van Manchette aanpakt. Bijna dertig jaar geleden schudde hij Griffu uit zijn mouw. En wellicht volgen er na Kleine West Coast Blues nog stripbewerkingen van de boeken van Manchette, al wil Tardi ons nog niets beloven.
Marxist Manchette, die in 1995 overleed, schreef vooral sociale misdaadromans, over eenvoudige mensen die tegen wil en dank in aanraking komen met de criminaliteit. Geen wonder dat Tardi een liefhebber is van zijn werk. Ook in zijn oeuvre staat de gewone man vaak centraal. Denk maar aan de soldaten die tijdens de Eerste Wereldoorlog de loopgraven in werden gestuurd (Loopgravenoorlog), of de proletariërs die in opstand kwamen tegen de bourgeoisie (De Stem van het Volk). In Kleine West Coast Blues is het Georges Gerfaut die de weinig benijdenswaardige hoofdrol speelt. Hij leidt een leven zoals miljoenen anderen. Een vrouw, twee kinderen, een saaie job. Maar Georges vindt het best zo. Toch belandt hij ongewild in een gewelddadig avontuur. Nadat hij een automobilist die van de weg is geraakt naar het ziekenhuis heeft gebracht, krijgt hij plots twee huurmoordenaars achter zich aan. Georges laat zijn gezin achter en vlucht...
Tardi heeft zoveel bewondering voor de schrijfstijl van Manchette dat hij hele lappen tekst van de roman letterlijk overneemt in zijn strip. En deze keuze mist zijn effect niet. Door het koele commentaar met uitvoerige omschrijvingen van onbelangrijke details ademt Kleine West Coast Blues de sfeer uit van een echte strip noir. Opmerkelijk is de opbouw van het verhaal. Bladzijden lang gebeurt er weinig of niets en dan is er opeens een uitbarsting van geweld. Des te gruwelijker omdat je het niet meer had verwacht, en bovendien knap in beeld gebracht door Tardi. Liefhebbers van hersentjes komen zeker aan hun trekken.
Kleine West Coast Blues is de eerste strip die Tardi publiceert na zijn verhuis van Casterman naar Les Humanoïdes Associés. En misschien valt hij meteen in de prijzen, want het album is genomineerd voor de categorieën Beste Album en de Publieksprijs van het gerenommeerde stripfestival van Angoulême. En, belangrijker, ook voor ons eindejaarslijstje. |
|
| > JEROEN FRANçOIS — december 2005 |
