We hadden nog een covertje nodig om bij deze bespreking te plaatsen. Als vanouds vonden we die op de website van Standaard Uitgeverij. Daar viel het ons op dat Urbanus als enige auteur van dit album wordt vermeld. Toch wel lullig terwijl Willy Linthout aan de basis staat van elk van de ondertussen 162 (!) verschenen albums. Van Urbanus hadden we zelf nooit het idee voor Het Gaat Bergaf verwacht. Linthout maakt hierin namelijk een ambigu statement over graphic novels... waar hij zelf trouwens ook een auteur van is.

De stripversie van Willy Linthout is de "flutstrip" Urbanus beu (een gegeven dat ook in realiteit een tijdje waarheid was) en wil ervan af. Hij wil alleen nog graphic novels tekenen, "dikke boeken in zwart-wit met een literaire ondertoon, voor volwassenen". Van de weeromstuit citeren nevenpersonages bekende filosofen en veranderen ze in zwart-wit. Het gezin van Urbanus dreigt hetzelfde te overkomen, maar daar steken ze een stokje voor door de tekenaar een bezoekje te brengen. Nero deed hen dat ook wel eens voor wanneer hij niet akkoord ging met wat zijn geestelijke vader Marc Sleen hem liet beleven. Daaraan voorafgaand wordt er bij Eufrazie verkeerdelijk borstkanker vastgesteld en moeten haar borsten eraf. Cesar is er niet goed van en zeult ajuinen met zich mee om een andere uitleg te geven voor zijn huilbuien. Lotgenote Angelina Jolie verwaardigt zich om naar Tollembeek af te zakken om hoogstpersoonlijk de borsten van Eufrazie te amputeren...

We kunnen ons inbeelden dat heel wat lezers even zullen slikken met het kankerthema. Dit komt van diep. Je hebt sowieso compassie met Eufrazie, maar ook met tettenman Cesar die bij het hoertje Wulpse Zulma alleen maar zijn hart komt uitstorten. Zo verdringt Eufrazies vermeende borstkanker onverwachts het werkelijke hoofdthema. Om de strip-Willy tegen te spreken in strook 104: wij zijn er niet rouwig om dat Urbanus blijft bestaan.