DE VEROVERAARS VAN TROY 1
Verbanning naar Bloemhaven
Ciro Tota + Christophe Arleston • Talent (Collectie 500)
48 p. (HC & SC)
|
|
| En zo begon het allemaal... |
|
Op één week tijd twee nieuwe albums uit het universum Troy. Waarom ook niet? Ondertussen is dit, na Kids van Troy, Trollen van Troy en Lanfeust van de Sterren, de vierde spin-off. De Veroveraars van Troy situeert zich vierduizend jaar voor een zekere Lanfeust van zich laat horen.
Troy is een nieuwe, pas ontdekte planeet, die aan het bloemenconsortium toebehoort. Zuynn en zijn zus Onbeschreven Blad zijn uit hun thuiswereld Stronk weggerukt en op Troy gedropt om het te bevolken. Troy werd daarvoor uitgekozen om te experimenteren met de parapsychologische krachten van de Magohamoth. Eens daar aangekomen beginnen Zuynn en Onbeschreven Blad met het zoeken naar een manier om terug bij hun ouders te geraken. Maar al gauw worden ze uit elkaar gehaald. Eckmül de houthakker ronselt immers manschappen voor het consortium om de bouw van de tovenaarstoren te vervolledigen. En zo wordt de saga ingezet...
Arleston is nog lang niet uitverteld over de planeet Troy. Dat blijkt uit deze nieuwe spin-off, maar vooral uit de aanstekelijke wijze waarop hij dit eerste deel vertelt. De schijnbare eenvoud ook: het lijkt wel alsof de man er zelf woont. Met een minimum aan tekst weet hij het hele verhaal strak en scherp te houden. Twee dingen om zeker in het oog te houden: de evolutie en naam van Bloemhaven, die later ongetwijfeld Eckmül zal heten. En de rol van de houthakker Eckmül zelf.
Tekenaar van dienst voor de nieuwe reeks is Tota, overbekend van de latere delen van Aquablue. Een erg goede keuze, zo blijkt, want Tota's plaatjes bruisen van energie en tekengenot. Maar als we het daarover hebben, mogen we zeker ook inkleurder Lamirand, die ook al de tot nog toe onvertaalde tweede cyclus van Het Kristallen Zwaard inkleurde, niet vergeten. Het lijkt allemaal erg fris en sprankelend en dat is het ook. Het enthousiasme spat van elke pagina. Volgende week weer twee Arleston-strips? Ons niet gelaten. |
|
| > TOM DE LENTDECKER — december 2005 |
