WOOOOUFFFF!!! WHAAAAAM! BRAAAAOOOOMM! WWOUSHHHH!!! TCHAKTCHAKTCHAAAKTCHAAAAKKKK!!! BOUMBOUMBOUMCLING!

We hebben ons uitermate goed geamuseerd met de onomatopeeën in deze tweede Wunderwaffen. Ze verwijzen natuurlijk naar de vele luchtgevechten die in deze strip in een onheus tempo voorbijknallen. Op 21 van de 48 pagina's (we tellen het extra dossier even niet mee) kun je genieten van goed getekende straaljagers, immense bommenwerpers en mysterieuze prototypes (de zogenaamde Wunderwaffen) die elkaar het leven meer dan zuur maken. Het hoofdpersonage is nog steeds de innemende Walter Murnau, een toppiloot van de Duitse Luftwaffe. Op het eerste gezicht lijkt hij de perfecte Ariër: een rijzige blonde Duitse held die de medailles maar voor het oprapen lijkt te hebben. Toch koestert Hitler anno 1946 de nodige verdenkingen tegen de man en rekruteert hij hem voor enkele gevaarlijke missies aan het oostfront.

1946? Yep, u leest het goed! Wunderwaffen is zo'n What if?-verhaal, een genre dat momenteel redelijk populair is (Uur U bijvoorbeeld). In dit geval heeft de landing in Normandië niet het verhoopte resultaat gehad en raast de Tweede Wereldoorlog nog lustig verder. Als Murnau enkele keren op een miraculeuze wijze een zoveelste crash overleeft, begint de Duitse overheid zich toch wat vragen te stellen en gaat de dienst Ahnenerbe (de onderzoekscel van Heinrich Himmler die erg geïnteresseerd was in occulte zaken) zich met de zaak bemoeien. Is hij misschien een afstammeling van het Noordse ras dat in staat was "om de dood te misleiden"? En hoe zit het nu met dat nieuwe Auschwitz?

In Frankrijk zijn er ondertussen al zes delen verschenen en bestaat er ook een nevenreeks rond zeppelins die zich in de Eerste Wereldoorlog situeert. We zitten dus nog wel even gebeiteld.

Ook bij dit tweede album vinden we enkele extra dossierpagina's terug. Aanvankelijk dachten we dat Maza en Richard D. Nolane wel de nodige lol beleefd hadden aan het uitdenken en ontwerpen van nieuw aanvalstuig. Enkele goed gerichte blikken op Wikipedia leerden ons echter dat de nazi-ingenieurs tegen het einde van de oorlog heel wat van die tuigen effectief op de tekentafel hadden liggen.