Voor de luxe-edities van Comanche die bij Saga Uitgaven verschenen, schreven we ooit dat Jerry Spring, Blueberry en Comanche de drie grootste Europese realistische westernreeksen waren met naam en faam. Vergaten wij schoon even het Italiaanse Tex te vermelden! Sinds 1948 komt er maandelijks een nieuwe pocket in zwart-wit in de Italiaanse kiosken waar er nog steeds zo'n 250.000 exemplaren van worden verkocht... per pocket! Verschillende tekenaars en scenaristen wisselen elkaar af om het tempo te handhaven. Behalve honderden maandelijkse deeltjes kreeg de reeks ook een eigen magazine en heel wat andere publicatievormen om 'het merk' continu in de markt te houden.

Hoewel Tex ook op een grote schare fans kan rekenen in het buitenland (met Brazilië op kop), bleef het avontuur in vertaling beperkt tot 128 deeltjes die tussen 1971 en 1981 raakten vertaald. Nog steeds geniet de reeks een grote verzamelwaarde bij een paar honderd rasechte fans. Hier kan je trouwens een Nederlandstalige website bezoeken. Een van die fans is Erik Van Helvoort die dan maar een eigen uitgeverij oprichtte om ten eerste Freds Philemon en bijkomend Tex Willer terug in het Nederlands uit te geven. Voor zijn vertalingen koos hij twee verhalen uit de Italiaanse Albo Speciale-reeks, een jaarlijks dikke uitgave op A4-formaat, die hij nu zelf als Tex Willer Classics presenteert. Ondanks de naam van Colin Wilson als tekenaar van het eerste deel trokken we niettemin onze neus op voor Tex. We hadden dan wel een boontje voor Italiaanse pulp als Dylan Dog en Julia, maar in een western hadden we geen interesse. Onbekend maakt onbemind, nietwaar... en we hadden weer eens ongelijk. Het kostte de uitgever wat overtuigingskracht om Tex Willer toch een kansje te geven. En hey, zijn enthousiasme is terecht.

Beide verhalen staan stevig op hun poten. Tex is een voormalige outlaw die een ranger werd. In De Laatste Rebel trekt hij met zijn beste vriend Kit Carson op, een al wat oudere ranger. Ze geven elkaar wel eens plaagstoten die voor een komische noot zorgen. In Dodemansrit blijkt Tex ook een zoon Kit te hebben en vervoegde de Navajo-indiaan Tijger het gezelschap. Wikipedia leerde ons dat Tex met de Navajo-indiaanse Lillyth (de dochter van het opperhoofd) getrouwd was die later omkwam en de aanleiding gaf voor een wraakverhaal. Tex was zelf nog even het opperhoofd van de Navajo's. Deze voorkennis is niet echt nodig om van de vertaalde Classics-verhalen te genieten, maar het helpt wel als inleiding.

De Laatste Rebel is meer actiegedreven terwijl Dodemansrit vooral plotgedreven is. Colin Wilson mag een gespierd verhaal tekenen waarin Tex als gevangene infiltreert in een gevangenis om het vertrouwen te wekken van medegevangene Fremont. Hij was een kapitein uit het Zuidelijke leger dat in de Amerikaanse Burgeroorlog werd verslagen. Maar kort na die oorlog lijken voormalige Zuidelijken de wapens weer op te willen nemen. Tex moet daar zoveel mogelijk informatie over inwinnen. Na een gefingeerde ontsnapping gaat het richting soldatenkamp met zijn nieuwe vriend Fremont. Maar Fremont heeft een ander plannetje waar hij Tex in betrekt. Het verhaal barst van de wendingen die het tempo opdrijven waardoor heel wat geliefde scènes uit het westerngenre de revue passeren: schiet- en knokgevechten, achtervolgingen te paard en met koetsen, een brandende lont die naar dynamiet leidt, psychologische krachtmetingen en bedreigingen tussen stoere mannen en doe er nog maar een schep plensbuien en ravijnen bovenop. Op de koop toe bleven wij net zoals Tex stilstaan bij zijn mening over Fremont, die nog de kwaadste niet was en voor wie hij sympathie koesterde. Tekeningen noch verhaal doen onder voor de betere realistische westerns die we al hebben gelezen. Dit is gewoon 230 pagina's puur leesplezier. En aan 16,95 euro kan je niet sukkelen.

Datzelfde besluit is er ook voor Dodemansrit. Een legende over een onthoofde ruiter die wraak komt nemen op zijn moordenaars beroert de streek. Het lijkt er lange tijd op dat de reeks Tex ook onmogelijke fantasy-elementen inhoudt, maar uiteindelijk worden we — gelukkig — op het verkeerde been gezet. Het neemt niet weg dat je net zoals onze helden een dik album lang op zoek bent naar een verklaring voor het mysterie. In dit verhaal staat de actie op een lager peil. Op de juiste momenten evenwel komt de spanning als de donder aangerold. Een onvergetelijke scène staat op pagina 182. We zweren het je, er is niet meer dan een beeld van de poten van een rennend paard nodig om het hoefgetrappel in de duisternis daadwerkelijk te horen. Hier is er inderdaad geen onomatopee voor nodig, het realisme van Fabio Civitelli spreekt boekdelen. Zijn rasters vult hij trouwens aan met minutieuze stippeltjes die zijn tekeningen heel wat sfeer meegeven. Hier is op gezwoegd, dit moge duidelijk zijn.

Geen van deze uitgaven steunt op haastwerk of gratuit tekenwerk. Close-ups van gezichten of hoofden zijn er niet om snel pagina's te kunnen opzetten. De decors zijn evenwaardig van tel en worden adequaat uitgewerkt. De paarden zullen ook dat soort liefhebbers bekoren en de vele zwarte vlakken zijn er om het zwart-wit het nodige contrast en evenwicht te geven. We wisten al wel langer dat Italianen aardig zijn onderlegd in het tekenen van hoogwaardig realistische strips in een hoog tempo en dat wordt hier nogmaals bevestigd.

Voor de teksten gaan Claudio Nizzi en Mauro Boselli economisch te werk. Er wordt gewoon verteld wat er nodig is zonder overbodig gelul of afleidende uitleg waar nog steeds te veel andere scenaristen met te veel noten op hun zang in blunderen. Stiltes zijn veelzeggend en dat begrijpen zij ten volle. Dodemansrit duurt weliswaar langer om te lezen omdat er meer personages opduiken die deel uitmaken van de intrige en elk een historie hebben. Hoe dan ook verloopt het verhaal rechtdoorzee.

Uitgeverij HUM! speelt het verstandig en pompt de stripspeciaalzaken niet ineens vol met een hele verzameling Tex-titels. De selectie gebeurt secuur, maar zij — en wij! — hebben de smaak te pakken. In maart 2015 komt er al zeker een nieuwe titel bij. Straks kunnen we ons ook een Tex-fan noemen. Bestaat daar ook een term voor zoals een Trekkie van Star Trek houdt? Texies?