We zijn al jaren fan van de stripreeks Storm. We geven het eerlijk toe dat we net iets meer van Storms pittige metgezellin Roodhaar houden wat waarschijnlijk te maken heeft met haar ronde welvingen en erotische uitstraling. Het was dus niet echt een verrassing dat er van deze populaire figuur een spin-off verscheen waarin dieper wordt ingegaan op de jonge jaren van Roodhaar.

Het verhaal opent met een spectaculaire achtervolging op een man die een wat ongewone lading vervoert, namelijk een baby. Net als hij het onderspit delft onder een regen van pijlen worden zijn belagers verdreven door de stam der Krills. Zij namen de meisjesbaby op in hun gemeenschap. Jaren later vinden we een negentienjarige Roodhaar terug die niet echt doet wat jongedames horen te doen. Voor haar geen huishoudelijke taken, maar een flink robbertje vechten met de jonge krijgers van de stam. Helaas wordt haar tot op heden rustige leven verstoord door bloeddorstige barbaren die het dorp tot puin herleiden en de dorpelingen meevoeren als slaven. Na een barre tocht door een eindeloze woestijn, waarbij alleen de sterksten overleven, bereiken ze de stad Rhagus. Deze stad wordt bestuurd door krijgsheer Gordar. In werkelijkheid is hij een hologram, in het leven geroepen door de raadsheer die de werkelijke touwtjes in handen heeft. Alle vrouwen worden gescheiden van de mannen en via een visioen wordt Roodhaar jaren teruggeworpen in de tijd. De raadsheer is op zoek naar de erfgename van het koninkrijk Rhagus die jaren geleden verdween. Een van de gevangen jonge vrouwen is de erfgename. Iets wat alleen bevestigd kan worden door een indrukwekkend monster dat via zijn tentakels de koninklijke erfgename kan opsporen. Uiteraard kan iedereen wel begrijpen dat Roodhaar niet laat begaan. Bliksemsnel ontfutselt ze een soldaat een zwaard en maakt vakkundig gehakt van het monster wat meteen beloond wordt met opsluiting in een ondergrondse cel. Over en uit voor Roodhaar? Vergeet het maar, dan pas komt het goed op dreef, met een verrassend slot.

Romano Molenaar, de huidige tekenaar van Storm, hanteert een stijl die compleet afwijkt van de hoofdserie. Iets wat de ware fans van Storm waarschijnlijk maar matig kunnen appreciëren. Maar waarom zou Romano niet mogen afwijken van het origineel? Het gaat hier per slot van rekening om een nieuwe serie, met andere hoofdpersonen en totaal verschillende locaties dan in Storm. We blijven eerlijk, niet ieder prentje is tot in de perfectie uitgewerkt. Af en toe komt een figuur op de achtergrond niet echt uit de verf. Maar een kniesoor die hier op let. Laat een tekenaar toe om te experimenteren. Het hoeven niet altijd mooi afgelikte plaatjes te zijn.

Iets meer problemen hebben we met het scenario van Roy Thomas, de bedenker van onder meer de comicversies van Conan en Red Sonja. Hij speelt iets te veel op zeker en is niet echt vernieuwend. Het geheel geeft een déjà-vugevoel. Een verdwenen koningskind, een raadsheer die via een hologram de touwtjes stevig in handen heeft, een tijdmachine in een ondergrondse ruimte,... en zo kunnen we nog even doorgaan. Ondanks dit gevoel van herkenning hebben we genoten van deze strip.

Besluit: Storm - De Kronieken van Roodhaar heeft alles in zich om uit te groeien tot een topper. De serie heeft een tekenaar die zijn kunnen niet meer moet bewijzen. En met een degelijk en doordacht scenario moet het vast en zeker lukken. Laten we deze reeks alle kansen geven, en niet meteen dit eerste album afkraken.