Misleidende titel, maar dat is ondertussen een standaard gegeven bij de laatste Jeremiahs.

Kurdy verdwijnt en Jeremiah gaat op zoek. In tegenstelling met vorige albums waar de 'bad boys' really bad waren, zijn ze deze keer eerder te beschouwen als kwaadaardige losers, behalve... de oude bekenden die opduiken. Ze kennen onze helden immers door en door en er staan nog oude rekeningen open. De nevenlijn met het blondje en haar helper Karl (is dat bewust een lookalike van Arnold Schwarzenegger?) is een leuke knipoog, maar we hopen dat dit geen voorbode is voor een nieuwe jobinhoud van Jeremiah. We zien hem liever onrecht bestrijden in een post-apocalyptische wereld.

Is het een teleurstellende aflevering ? Neen. Hermann gaat verder de ingeslagen weg in: verhalen die een beperkte periode overspannen (een viertal dagen), een karige rode draad (Jeremiah zoekt de verdwenen Kurdy) en het laten samenkomen van een aantal verhaallijnen waarbij de nevenpersonages uitgediept worden. Soms missen we wel de grote na-oorlog tegenstellingen en de uittekening ervan in de eerste en sommige latere albums (Afromerica, Het Eindeloos Experiment, Ave Caesar,...), maar het technisch meesterschap van Hermann verzoent ons steeds opnieuw met de grootstedelijke anekdotiek van de laatste albums. We krijgen een spannende shoot-out voorgeschoteld met een aantal onverwachte wendingen en Hermann is — zoals altijd — weergaloos in het scheppen van een beklemmende sfeer. Maar toch, volgende keer meer Mad Max zou ons bevallen.