Bibliografie van Didier Tarquin
• De Phaeton (deel 1, 2, 3)
• Kids van Troy
• Krashmonsters
• Lanfeust Odyssey
• Lanfeust van Troy
• Wanordelijke Encyclopedie van de Wereld van Troy
Bibliografie van Christophe Arleston
• Amazones van Troy
• Askell, de Waterwereld
• Chimère(s) 1887
• De Cartografen
• De Veroveraars van Troy
• De Wouden van Opaal
• Ekhö - De Spiegelwereld
• Elixers
• Excalibur
• Kids van Troy
• Lanfeust Odyssey
• Lanfeust van Troy
• Lanfeust van Troy: Cixi van Troy
• Legenden van Troy: De Zoektocht van Alunys
• Legenden van Troy: Het Uur van de Gargouille
• Legenden van Troy: Ploneïs de Onzekere
• Legenden van Troy: Reis naar de Schaduwen
• Legenden van Troy: Saffraannacht
• Legenden van Troy: Tykko
• Leo Loden
• Lord of Burger***
• Moréa
• Moréa - De Strijd tussen Draken en Engelen
• Odyxes
• Opaal
• SinBad
• Tandori
• Trollen van Troy
• Veroveraars van Troy
• Wanordelijke Encyclopedie van de Wereld van Troy
• Waterwereld Askell
• Ythaq
LANFEUST VAN DE STERREN 4
Smerige Tijd voor Vliegen


Didier Tarquin + Christophe Arleston • Talent (Collectie 500)
48 p. (HC & SC)
'Hibibak'

De reeks Lanfeust van Troy moeten we niet meer voorstellen, net zo min als de vervolgspin-off Lanfeust van de Sterren. Fantasyliefhebbers hebben de reeks vol prettige humor en dito personages al lang een plaatsje gegeven in hun hoekje favoriete reeksen van het moment. En ze zijn niet alleen. De oplage per nieuw album overschrijdt binnenkort de 300.000 exemplaren. Het is zowat de grootste steunpilaar van de Franse uitgever Soleil, hofleverancier van het fonds van Talent. Didier Tarquin gaf toe dat zo'n fenomeen maar eens om de tien jaar voorkomt. Met een scenarist zoals Scotch Arleston (echte naam: Christophe Pelinq) trof hij natuurlijk de jackpot. Vandaag hoeft de scenarist zich niet meer te bewijzen, de bevestigingsronde is voorbij. Nu volgt het moeilijkste parcours: dat van de handhaving, van de consistentie, van het zelfbehoud. Een keer uit de bocht vliegen, zoals in dit album, staan we 'm in dit stadium voorlopig nog toe.

Na het teletransporteren van de planeet Abraxar van de ene uithoek naar de andere van het melkwegstelsel start het verhaal bij Cixi en de troll Hebus. Thanos en diens bondgenote IJs lokken de troll in een hinderlaag en betoveren 'm waardoor hij in hun macht terechtkomt. Cixi zal het geweten hebben. Arlestons onvergeeflijke scenarioblunder bestaat erin om hierna over te springen naar wat Lanfeust en zijn kleine, wijze helper Swiip 4000 jaar geleden op Abraxar beleven en voor de rest van het album niet meer over Cixi en Hebus te piepen. Een amateur maakt dit soort fouten, een scenarist van het kaliber Arleston zou beter moeten weten.

Soit, de belevenissen van Lanfeust zijn anders wel voldoende belangrijk om dit als een sleutelalbum uit deze cyclus te mogen beschouwen. En dat werd verdikke tijd na de vorige, slabakkende albums. Fans die het album nog niet gelezen hebben, slaan best het vervolg van deze alinea over. Lanfeust ontmoet in het verleden een stam amazones, dienaressen van de oceaanwezens, de Ghomo's. Na aanraking van de Ghomo, M'Otha (yep, de jonge Magohamoth), geeft Lanfeust onbewust een deel van zijn onpeilbare krachten aan hem door. Maar Lanfeust komst betekent een omwenteling voor de mooie deernes. Het oceaanpeil zakt plots zienderogen. De Ghomo's moeten vluchten en Lanfeust moet M'otha achterna. Meer last dan lust is de blonde Qäm die met Lanfeust kindjes wil maken. Volgens haar valt ze op haar intelligentie terwijl we de rosse held nooit dommer vonden dan precies in dit album. Zij ontpopt zich tot een onuitputtelijke love interest. Een clash tussen Qäm en Cixi zit er ongetwijfeld nog aan te komen.

Over de helft van het verhaal besefte Arleston allicht dat hij nog niet uitgepakt had met zijn knipoogjes naar films of stripfiguren van collega's. De Sean Connery-kloon, de "meest populaire geheim agent" Oho Seven wordt erbij gesleurd, maar zet samen met de Marsupilami de teller op "te weinig". Arleston heeft gelukkig nog een flinke dosis humor in zijn duim, maar zondigt soms tegen het degelijke kill your darlings principe. De fonetische uitspraak "Abibak" vonden wij bijvoorbeeld grappig, anderen dan weer ronduit flauw. In de knabbelende geit en de loensende, oerdomme kip had misschien ook wat meer gezeten. Ze maken alvast de overstap naar het volgende te verschijnen deel. Maar hoe hard we Arleston ook aanpakken, hoe meer onze complimenten de richting uitgaan van tekenaar Tarquin en de enorm getalenteerde Guth, een opmerkelijke inkleurder wiens naam we door middel van zijn werk leerden onthouden.

Zoals we al herhaaldelijk in de
nieuwsrubriek aankondigden, breidt het Troy-universum uit. Eerstvolgend verschijnt Veroveraars van Troy over de voorgeschiedenis van de planeet, getekend door Ciro Tota (Aquablue). Legendes van Troy wordt een reeks afgeronde verhalen over verschillende personages en in verschillende tijdperken. Elk album wordt getekend door een nieuwe tekenaar. Voor het eerste album haalt Dany zijn Rooie Oortjes-stijl uit de kast. Verder is ook een nieuwe reeks gags van Kids van Troy gestart in het maandblad Lanfeust Mag waarin de meeste Soleil-reeksen worden voorgepubliceerd. Trollen van Troy loopt uiteraard gewoon verder.

> DAVID STEENHUYSE — december 2004