De meeste medewerkers van De Stripspeciaalzaak hebben een warm hart voor graphic novels, maar van zodra het een beetje te "artistiekerig" wordt, is de interesse gering — om niet te zeggen onbestaande — om zo'n album besproken te krijgen. Uiteindelijk gaat het verhaal bij ons zo goed als altijd voor op de tekeningen terwijl we experimenten met vorm om de vorm zelden belonen met een lofrede. Het kostte uitgeverij Bries dus wat overtuigingskracht om ons van ons vooroordeel af te helpen en Meer Als het Klikt een kans te geven...

Zo ergens halfweg konden we nog steeds niet uitmaken waar dit precies over gaat. Ondertussen passeerden al tientallen pagina's met een gietijzeren stramien van telkens vier gelijke prenten waarin de Waalse Dominique Goblet en haar Duitse evenknie Kai Pfeiffer te keer gaan met een kreeft, een hoge haag in de vorm van een penis, met allerlei stijlen, tekenmaterialen, beeldtaal... en grappige, op ware profielen gebaseerde voorstellingen van mannen op datingsites. Na de eerste helft beginnen puzzelstukjes in elkaar te schuiven, komen personages terug en dringen ze zich op in een fanfare van lust en dominantie. In het midden van dit alles: een moeder en een dochter. Prettige kennismaking!

Goblet en Pfeiffer hebben Meer Als het Klikt opgezet als een spel. A4-vellen werden verdeeld in vier gelijke vakken met amoureuze zoektochten op het internet als thema. De bladen werden uitgewisseld, maar anders dan een soort estafettestrip werd het gaandeweg een zoektocht naar een consensus, een uitweg via montage. In dit geval was er dus eerst het beeld, pas dan gleed het verhaal ertussen. Voor de lezer is dit een bevreemdend effect. Striplezers die zich aan een klassiek verwachtingspatroon hechten, moeten dit mijden. Voor al de rest is dit een uitdaging van hoog allure.

Bries verdient een pluim voor het lef om dergelijke "artistiekerige" albums uit te geven, nu al vijftien jaar lang. Je kan je niet inbeelden wat er voor werk is verricht om van deze Waals-Duitse samenwerking een Nederlandstalige uitgave te maken alsof het oorspronkelijk in het Nederlands werd gemaakt. Alle teksten, dikwijls in kleur geïntegreerd in de tekeningen, zijn getrouw omgezet in het Nederlands.

In de loop van de jaren trok Bries-uitgeefster Ria Schulpen mee aan de kar van de Vlaamse graphic novel. De twee Hic Sunt Leones-bundels (lees de besprekingen van deel 1 en deel 2) gelden voor ons nog steeds als een van de strafste staalkaartjes van de betere graphic noveltekenaars en illustratoren. Serge Baeken, Simon Spruyt, Willy Linthout, Pieter de Poortere, Luc Cromheecke, Maarten Vande Wiele, Floor de Goede, Gerolf Van de Perre, Reinhart Croon, Hanco Kolk, Lewis Trondheim, Philip Paquet, Olivier Schrauwen en heel wat anderen debuteerden in album bij Bries of publiceerden er opmerkelijke uitgaven. Het valt te betreuren dat de meeste van die auteurs later voor andere uitgevers kozen. Even leek het op een gigantische leegloop. En toch blijft Bries steeds die ene stap verder zetten dan de meeste andere stripuitgeverijen. In deze onzekere, behoudsgezinde striptijden zijn uitgeverijen als Bries dan ook broodnodig. Versaag dus niet aan het slechten van onze vooroordelen, Ria!