Dit album start met een verontschuldigend voorwoord van Jean Dufaux die uitlegt waarom de oorspronkelijk bedoelde cyclus in twee delen er meer zullen tellen. Hij is nu eenmaal een scenarist wiens schrijfsels het soms van hem overnemen. Verhalen die een eigen leven beginnen te leiden en andere zijwegen kiezen, personages die meer te vertellen hebben dan voorzien, je kan hem moeilijk verwijten dat hij zomaar een broodschrijver is. Verkoopcijfers lijken hem niet te interesseren. We geloven hem op zijn (voor)woord!

Het klopt effectief dat de intriges in dit vervolg nooit afdoend konden afgewikkeld worden in amper 56 pagina's. Dufaux sleurt er een paar nieuwe, mythologische personages bij die een sterke eigenheid presenteren. Freya bijvoorbeeld, genoemd naar de godin van de seks, een activiteit die ze veelvuldig bedrijft om letterlijk en figuurlijk haar klauwen te zetten in de geest van de oude krijger Njall de Verbrande. Of Sosjia, de zuster van Hildegirrd, die zo'n afkeer van mannen heeft dat ze hen alle afwijst Liever beveelt ze haar bloeddorstige honden die mensen verscheuren. Maar het draait allemaal om Valgar van Valta. In dit tweede album vindt hij bondgenoten die voor zijn zaak wilden strijden, om zijn geliefde met wie hij een kind kreeg uit de handen van haar vader Thorgerr te redden. Thorgerr "met de honderd krijgers" is een geducht man. Net als Valgars nieuwe bondgenoten maakt hij deel uit van de tien geslachten die IJsland besturen. Dat die man zich boven de wetten en gewoonten stelt en ook wreed en bloeddorstig is, zijn argumenten te meer om Valgars zaak voor de raad van ouden te verdedigen. Valgar kan alleszins ook rekenen op twee machtige attributen: een lans en een mantel. En zo kunnen we wel blijven doorgaan. Je ziet, heel wat stof voor een eigentijdse fantasyversie van een oud-IJslandse saga.

Net zoals in De Klaagzang van de Verloren Gewesten peuzelt en kluift Dufaux aan bestaande mythen, legenden en sagen en laat er zijn eigen fantasie op verder borduren. Net zoals in De Klaagzang wist hij tekenaars te verleiden om hem te volgen in dat avontuur. In ruil kregen ze een met stevig houtwerk geschraagd scenario dat het beste uit henzelf doet vloeien. De lezer vaart er wel bij: dubbel plezier voor de prijs van één album. Sublieme tekeningen en een verhaal waarin elke prent, elk moment van belang is. Wij hebben er niets op tegen dat Saga Valta wat langer duurt. Dufaux' andere gloednieuwe album, Niklos Koda 12, is trouwens ook weer zo straf... en die lovende bespreking is bij deze uitgespaard.