DONJON ZENIT 5
Een Gruwelijk Huwelijk
Boulet + Lewis Trondheim/Joann Sfar • Uitgeverij L
48 p. (HC)
|
|
| Een verrukelijke 'parosie' |
|
De Donjon maakt zich op voor een groot feest. Hyacint De Wachter, de eigenaar van de burcht en zijn zootje ongeregeld, trouwt met Isis, de prinses van de Kojaks. Toch drijven er wat donderwolkjes voor het stralende zonnetje. Herbert de eend was liever zelf de bruidegom geweest en ook De Wachter loopt niet echt met zijn hoofd in de wolken. De vader van Isis wil immers een vermogende schoonzoon en met een in het vorige deel leeggeroofde Donjon wordt dat erg moeilijk. Als dan nog eens professioneel oplichter Van Dattum op de proppen komt, dan ziet het er helemaal slecht uit. Maar in Donjon-termen is "helemaal slecht" eigenlijk "zeer goed". Voor de lezer, dan toch!
Een vreemde naam siert de cover van deze vijfde Zenit: Boulet (u kent vast zijn twee broers, Fricandel en Viandel, die de nieuwe spin-off Donjon Friture voor hun rekening gaan nemen). Hij slaagt voor zijn examen. De decoupage is niet altijd bijzonder geslaagd en zijn tekenstijl wijkt af van de meer eenvoudige, vette, Trondheim-stijl, maar dat geeft niet. De sfeer wordt wat serieuzer, wat macaber (het is ook de eerste keer dat het nogal slecht afloopt), maar nooit wordt de algemene filosofie en de luchtigheid van het universum verloochend. Donjon blijft net als Munchkin voor de gamers of de hilarische filmpjes van French en Saunders voor liefhebbers van het zwarte doek, een ontzettend grappige combinatie. Een clichésetting met een niet aflatende stroom aan tussen-de-regel-grappen en originele van de pot gerukte monsters. Een gruwelijk huwelijk van fantasie en parodie: de 'parosie'!
Dat er al eens wat zever wordt verteld in de hersenspinsels van Trondheim en Sfar, mag echter geen reden zijn om er tijdens de vertaling nog een schepje boven op te doen. Wanneer Marvin tijdens de conversatie met Grogro (pagina 4 onderste plaatje links) drie keer "ja" zegt en Grogro reageert alsof op de laatste vraag negatief is geantwoord, dan stemt dat tot nadenken: heeft Grogro een door Trondheim ingebeelde ziekte (als iemand drie keer "ja" zegt, dan verstaat-ie de derde "ja" als een "nee") of heeft er iemand niet goed opgelet in de Franse les? Een vlugge check leert ons dat het om het laatste gaat. Een korte herhaling: "non" is "nee". Of "kloosterzuster". Maar dan zou het echt al te gek geweest zijn. Alleszins, het stemt tot nadenken bij andere gekke uitspraken in de Donjon-reeks. Krasse vondst van Sfar? Of krasselige fout van de vertaler? Voor een uitgeverij als L, die ook heel wat klassieke turven vertaalt, mag het beste niet goed genoeg zijn. Zelfs voor de erg sympathieke aankoopprijs van dit album! |
|
| > PETER D'HERDT — mei 2007 |
