Laatst zaten we aan tafel met Peter Bonte, de uitgever van heel wat strips van beginnende tekenaars. In onaardige bewoordingen hadden we het over het merendeel van zijn fonds dat op onze website zelden resulteert in een bespreking wegens niet goed genoeg. Een blik op de covers zegt ons meestal genoeg. Het woord "vuilbakuitgever" rolde uit onze mond. Bonte liet het verwijt niet aan zijn hart komen en argumenteerde integendeel dat iedereen het recht heeft op het uitgeven van een album, waarmee hij in eerste instantie doelde op de auteurs die hij een podium geeft. Touché, wie zijn wij om iemand een albumpublicatie te misgunnen? En toen was het tijd voor het dessert.

Als het goed is, zien we dat nog het liefst zwart op wit — 't is te zeggen #000000 op #FFFFFF — op onze site bewezen staan. Daarom ondersteunen we bij deze Derek Wasteland wiens adequaat getekende one-shot Hotel Kosmos ons beviel en daarom een bespreking verdient. Derek publiceerde kortgeleden bij Bonte het eerste album van Straybots waar we het verder niet over zullen hebben. In het dubbeldikke Hotel Kosmos voert hij een jongeman op die na de dramatische dood van zijn moeder zijn weggelopen vader gaat zoeken. Aan de hand van de stickers op diens reiskoffer belandt hij in het aftandse Hotel Kosmos, aan de Noord-Franse kust, waar de wind giert, de meeuwen opvliegen en mensensmokkel gaande is. De eerste ontmoeting met de rebelse dochter van de hotelzaakvoerster valt niet mee. Toch zal het met haar nog klikken, dankzij of eigenlijk te wijten aan omstandigheden die het rustige leventje van de bewoners aan het strand op zijn kop zal zetten.

Derek Wasteland houdt er heel wat graphic novelmaniertjes op na waarmee hij een hoop projectsubsidies had kunnen/moeten loskrijgen... mits een correcte begeleiding. De eerste platen van Hotel Kosmos dateren van 2010. Om het origineel te houden, bande hij alle dialogen uit het verhaal. Een tekstloze strip is het daarom nog niet geworden. De inhoud van dialogen balt hij samen in telegramzinnetjes in tussenliggende tekstkaders. Dat heeft soms het effect van een stomme film. Elegant is die keuze niet. Door wat beter na te denken of een betere begeleiding had hij alle tekst achterwege kunnen laten. Hierbij bevelen we hem de geheel tekstloze strip Asem van Marcel Rouffa en Marc Legendre als voorbeeld aan. Een andere optie is net wel het gebruik van tekstballonnen in de weliswaar weinige scènes waarin deze hun nut hadden kunnen bewijzen. Ze hadden het verhaal een grotere impact, meer emotie en drama kunnen geven. Kortom, de strip tot een hoger niveau kunnen tillen.

De vraag dringt zich hierbij op of Derek in staat is het verschil te kunnen maken als tekstschrijver, en niet alleen als verhalenverteller. Wat dat laatste betreft, zit het wel snor. Op dat gebied is Hotel Kosmos een opgemerkte oefening. Een oefening ja, nog niet het echte werk.