Onmiddellijk bij het verschijnen werd dit album al doodgeknuffeld in de verschillende media en als de cover dan nog "reeds 40 000 exemplaren verkocht!" bloklettert, begonnen we toch met de nodige argwaan aan de eerste lezing. Die scepsis gooiden we al na twee pagina's overboord en we lieten ons graag meeslepen door de intrigerende en smakelijke vertelling van de auteur.

Christophe Blain mocht een tijdlang driesterrenchef Alain Passard volgen, de meesterkok van het Parijse restaurant L'Arpège en oh, wat zijn we dik jaloers op de tekenaar! Niet alleen wordt hij ingewijd in de geheimen van de keuken, regelmatig mag hij mee aanschuiven en schuift de bevlogen kok hem een interpretatie van het moment toe. Blain noteert alles in zijn schriftje, maakt schetsen en geraakt vooral diep onder de indruk van de creaties van deze culinaire tovenaar. We krijgen niet alleen een blik in de keuken te zien, Passard troont ons ook mee naar zijn tuinen in verschillende hoeken van Frankrijk waar hij volop experimenteert met een resem — al dan niet vergeten — groenten. Tussendoor krijgen we ook nog vijftien recepten voorgeschoteld, zowel in tekst- als in stripvorm en misschien gaan we er wel eens enkele van uitproberen, mochten we ooit in een moedige bui zijn.

Nu zijn we altijd wel geïnteresseerd in alles wat met koken te maken heeft (wie niet tegenwoordig?), lezen we elke week aandachtig de avonturen van Kobe Desramault in het magazine van De Morgen, blijven we wel eens plakken bij een Piet Huysentruyt-programma en bladerden we ooit aandachtig in het dikke koffietafelboek over Ferran Adrià van El Bulli: allemaal mensen met een passie voor het kookvak. Diezelfde passie vinden we ook terug in deze strip en het is waarschijnlijk niet toevallig dat het privéleven van de chef hier amper aan bod komt. Blain slaagt erin om deze gedrevenheid op 96 pagina's te vatten en we werden zelfs herhaalde keren met een Pavloviaanse kwijlreactie geconfronteerd, ook al hadden we net een copieuze maaltijd achter de rug. Dat we zelfs een niesbui kregen toen het op pagina 10 over hooigeuren ging, had misschien ook te maken met het feit dat we ons antihistaminetablet nog niet hadden ingenomen, maar toch...

Als een Peter Goossens, een Sergio Herman, een Geert van Hecke of een Gert de Mangeleer (deze lijst is zeker niet exhaustief) ooit plannen hebben om een strip te maken, stellen we ons bij deze graag kandidaat om het scenario te schrijven. En als ze tevreden zijn met stokmannetjes of kopvoeters, doen we de tekeningen er gratis bij. Yummie!