Voor het tweede seizoen situeert Stephen Desberg Black Op een tweeluik lang in de jaren 1970. Op geheel eigen wijze schrijft hij zijn soort thriller vol onderhuidse spanning, poëtisch gemijmer en constant gekibbel. Het is een verhaal over politiek, liefde en moord tijdens de oliecrisis in 1973. De twee hoofdpersonages zijn op zich geen van beide erg sympathiek. De één is een extreem conservatieve ambtenaar. De ander een ijskoude moordenares. Maar door hun wederzijds monologen en doordat Desberg steeds stukjes weggeeft over hun achtergrond kweek je als lezer sympathie voor hen. Het derde personage, een ongelukkige maar gesjeesde Mossadagent valt nog een beetje in het niet. We zijn er zeker van dat hij in het volgende deel meer expositie krijgt als beide verhaallijnen bijeen komen.

Het tekenwerk van Hugues Labiano is simpelweg fantastisch. Er zijn maar weinig thrillerreeksen die zo stijlvol en zo aangenaam voor het oog getekend zijn. Labiano heeft een volstrekt unieke stijl die perfect aansluit bij het scenario.

Black Op 7 is wederom een pareltje van topscenarist Desberg. Lezers die zijn andere werk niet waarderen, zullen we niet kunnen overhalen Black Op een kans te geven, maar alle anderen raden wij dit album zeker aan. Dit is het resultaat wanneer twee meesterlijke artiesten zich van hun beste kant laten zien.