DE NIEUWE TSAREN 3-4
3. De Gekken van Bakoe - 4. Revolutie, Revolutie
Jean-Yves Delitte • Glénat (Grafica)
48 p. (HC)
|
|
| Eén grote pot nat |
|
Bij het Azerbeidjaanse schiereiland Bakoe organiseert de Canadese zakenman Blatman een bootfeestje voor de president. De party wordt echter danig verstoord door een ongeval met een vliegtuigje dat op een andere boot crasht. Aan boord bevinden zich vaten kernafval die gelukkig onbeschadigd blijven. Ongeval of aanslag, het is aan inspecteurs Joeri Vladimir en Edu om dat uit te zoeken. Na de zaak met de duikboot Leonid en het gesjoemel met kernraketten, groeit dit incident uit tot de tweede grote zaak van Vladimir waarin terrorisme en complotten hoogtij vieren.
De Nieuwe Tsaren bestaat voorlopig uit vier delen van twee keer twee cycli. Niet alleen daarom deed het ons geregeld aan Largo Winch denken. Ook van verhaal zijn er redelijk wat overeenkomsten, met dat verschil dat Largo meer in het financiële milieu vertoeft en dit meer in het politieke. Binnen afzienbare tijd zal Jean-Yves Delitte deze werkwijze toch moeten laten varen, want van de reeks staan nog steeds negen delen gepland. Niet dat we daarom rouwig zijn natuurlijk, de twee cycli die we achter de kiezen hebben, zijn erg sterk. Soms denken we wel eens dat het niet anders kan of er moeten twee Delittes rondwandelen: het aantal reeksen van hem blijft maar toenemen. De andere lopende projecten heten De Neptunus en het niet-vertaalde Belem. Maar ook aan aangekondigde reeksen geen gebrek met Tatanos en Fantomas (naar de boekenreeks) op scenario van Didier Convard. Een heuse waslijst dus, zeker als je het verschijningstempo bekijkt!
In elk geval heeft Delitte aan dit tweeluik een mooi einde gebreid. Maar je moet er even voor gaan zitten, de verhalen van Delitte zijn nogal complex. Want hoewel het vertelritme chronologisch is, wisselt de als Belg geboren veelschrijver de ene locatie af met de andere. Langer dan twee pagina's op een en dezelfde plaats blijf je zelden stilstaan, namen van protagonisten worden haast met tegenzin één enkele keer vernoemd en ga zo maar door. Daar staat tegenover dat je voor je volgehouden concentratie rijkelijk beloond wordt met cynische dialogen waarin geen woord teveel staat en een intrigerend verhaal dat nu eens geen gaten vertoont. Zet al wat storen kan uit, neem pen en papier om hier en daar een paar aantekeningen te maken en laat je verder onderdompelen in de wereld van een fantast. |
|
| > TOM DE LENTDECKER — maart 2007 |
