Juni 1945, de Tweede Wereldoorlog is in Europa afgelopen, maar in de Pacific woedt ze verder. Leslie Toliver, de Brise Mercedescoureur uit Marvano's vorige trilogie Grand Prix, is op het vasteland op zoek naar zijn verdwenen verloofde en moeder. Hij doet dat onder de Joodse vlag, als lid van de Joodse Brigade die onder toezicht van het Britse leger tot stand kwam. Zijn eerste missie met de Joodse Ari, in een jeep in Pools gebied, heeft de allures van een wraakactie, van een actiecommando dat komt afrekenen met ondergedoken nazi's die in de concentratiekampen de plak zwaaiden. Denk vooral niet aan Quentin Tarantino's Inglourious Basterds dat onheus stijf staat van de historische fouten. Met de waarheid in onderpand biedt Marvano als vanouds vooreerst boeiend menselijk drama met op de nadrukkelijke achtergrond een weefsel van uitgespitte geschiedenisfeiten en persoonlijke bedenkingen en commentaren die de auteur daarbij geeft. In geen enkel geval schopt hij de lezer daarbij een geweten. Hij gaat terecht uit van de intelligentie van zijn lezers om zelf zijn boodschappen in te zien.

De beste scènes zijn die waarin er geen woord wordt gesproken en Marvano de beelden voor zich laat spreken. Een scène waarin Leslie een als priester vermomde nazi neerschiet, is een veelzeggend emotionele scène voor alle betrokkenen. Overlevenden van een kamp die een spurt naar de vrijheid niet overleven, de groet van een overlevende Jodin die Leslie en Ari met zich meenemen, zo'n scènes dus. En er kan ook onbedaarlijk gelachen worden wanneer Ari met een op de jeep wapperende Joodse vlag "Die Juden sind da!" uitroept terwijl het gezelschap een stelletje verschrikte Groot-Duitsers passeert. Marvano weet beslist hoe hij emoties moet doseren.

De Eeuwige Oorlog, Een Nieuw Begin, Berlijn, Grand Prix... alle goede dingen komen per drie bij Marvano. Zo ook De Joodse Brigade. Da's nu al een feit.