Er was eens een piccolo met een rood mutsje op. Robbedoes heette hij. Zijn bazen vonden dat hij veel te weinig verscheen in het tijdschrift dat zijn naam droeg en ze hadden een geniaal plan. We gaan de avonturen van Robbedoes en Kwabbernoot laten verstrippen door verschillende teams waardoor we een gans jaar door kunnen uitpakken met onze held! Bovendien zijn we nu af van die folkloristische Jean-Claude Fournier en kunnen we onze held een echte toekomst geven. Iedereen bij Dupuis stond op de banken en applaudiseerde zich suf. Tot zover de officiële geschiedschrijving.

De praktijk was minder stichtend. Naar verluidt waren begin jaren 1980 de hoofdwaarden binnen uitgeverij Dupuis paternalisme en nepotisme. En zo promootte iedereen binnen Dupuis zijn favoriete Robbedoes-team. De onbekende Nic Broca was de beschermeling van de Belvision-stal, de tekenfilmstudio, en kreeg massale steun vanuit de directie die hem koppelde aan topscenarist Raoul Cauvin. Dommel-assistenten Tome en Janry waren de favorieten van de hoofdredacteur én van de grote André Franquin. En dan was er nog een Parijzenaar, Yves Chaland, die door diezelfde hoofdredacteur met opzet als derde hond in het kegelspel werd gedumpt. Baat het niet, dan schaadt het niet.

We weten allen hoe het afgelopen is. Chaland was niet de braafste van de klas, en zijn Robbedoes stierf een stille dood. De verpersoonlijking van de atoomstijl verlegde uiteindelijk zijn werkterrein, maar zijn hart bleef bij de piccolo. Een tragisch auto-ongeluk maakte te vroeg een eind aan het leven van de man wiens stripstijl ook tegenwoordig brandend actueel blijft. Uitgeverij Dupuis, die ooit Chalands Robbedoes-verhaaltje liet uitgeven door de kleine uitgeverij Champaka als ware het schandvlek op hun blazoen, geeft de manvandaag wel een passend eerbetoon. Alle bekende platen zijn in deze retro-uitgave gebundeld en voorzien van een lijvig dossier. Hiervoor ga je rustig zitten. Chalands tekeningen zijn zo mooi. Wat een passie stak hij toch in zijn Robbedoes! De helft van de plaatjes wil je uitvergroot zien om als poster aan je muur te hangen. Ongelofelijk dat dit toen niet naar waardewerd geschat.

We zijn oprecht blij dat dit kleinood vertaald werd in het Nederlands, maar het is jammer dat de tekst onvoldoende werd nagelezen. Een foute splitsing, Franck in plaats van Frank Pé,... Het zijn foutjes die konden vermeden worden. Maar ach, de grootste fout hebben ze gemaakt in de jaren 1980 door Chaland dit verhaal niet te laten afwerken. Yves Chaland, een groot tekenaar op de juiste plaats, maar op het verkeerde moment.