De jonge luitenant Felix Savage maakt in 1864 deel uit van een expeditie die door de Europese machten, waaronder Frankrijk, is georganiseerd . Het doel is om grondgebied te winnen. Maar de soldaten van de prille Mexicaanse staat laten zich niet zomaar koeioneren. Een bitse strijd is wat Savage te wachten staat. Savage is er echter niet voor het geld of ter meerdere glorie van het Franse rijk van Napoleon III. Hij wil een eed nakomen die hij met zijn oudere broer en zuster sloot. Nadat zij faalden in het wreken van de dood van hun ouders en hun beoogde eerherstel, is het zijn beurt. Maar hij zal nog heel wat te verduren krijgen door de driestheid van de Mexicanen en door zijn oversten tegen te werken. Een meisje dat hij van een aanranding redde, biedt hulp. Ze kan verbazingwekkend goed met een geweer om.

Félix Meynet doet een Enrico Marini'tje. De man, die al een feilloos commercieel inzicht had voor een aantrekkelijke inkleuring, zet voor Savage de computer opzij en gaat met aquarel aan de slag. Het past bij de broeierige woestijnsfeer en het wint aan smeerlapperijgehalte. Zijn tekenstijl oogt als vanouds vlot en zwierig. Knap werk alweer. Enig minpunt, zijn vrouwelijke personages lijken nogal op elkaar waardoor het soms verwarring schept. De ene zwartharige met pruillipjes is de andere niet.

Voor Yann, met wie Meynet de reeks Karaat maakt, is het de derde reeks bij Casterman na De Mangakiller (getekend door Chris Lamquet) en Whaligoë (met Virginie Augustin). Het is tot nu toe ook zijn beste reeks bij Casterman. De interactie tussen de personages, de intriges, de achtergrond van een minder gekend stukje Franse geschiedenis, het zit allemaal goed in elkaar.