Ook in 2253 presteert de mens het weer. Door een zoveelste onbehouwen en agressieve stunt heeft het menselijk ras alle krediet verspeeld bij zowat alle buitenaardse rassen die de interstellaire wereld rijk zijn. En deze keer lijkt de situatie definitief te zijn. Op de planeet Primor, een gigantische mierenhoop van staal, zijn de mensen er zelfs de paria's van de stad. Enkel op de kolonie Blue Star kon de mens nog zichzelf zijn. Kon. Onverwachts werd de gemeenschap van de kaart geveegd. Twee miljoen doden en slechts één overlevende, de vijftienjarige Shelly Morimoto. En zo komt het dat de interstellaire sociale dienst het minderjarig meisje laat reizen naar het donkere Primor en haar daar in contact brengt met haar vader die ze van haar noch pluim kent. En je raadt het al: politiesergeant Willis, een van de weinige mensen die na jaren zwoegen wat carrière heeft gemaakt, kan haar komst missen als kiespijn. Want niemand, ook zijn eigen dochter niet, mag zijn geheim kennen. En zo zijn vader en dochter verbonden door het bloed, verscheiden door het leven en verscheurd door een geheim.

Toegegeven, echt duizelingwekkend klinkt deze samenvatting van de achterflap niet. Ook de reeksnaam kon ons niet bekoren. Bovendien zag de cover er maar een explosief allegaartje uit. En toch, en toch, besloten wij dit album na een vlugge doorbladering een kans te geven. En zoals het soms gaat met die lage verwachtingen, hebben wij deze sf-reeks met heel veel plezier gelezen. Het basisverhaal is klef, maar scenarist-tekenaar Jean-François Bergeron alias Djief, weet het meer dan spannend in te kleden zowel qua tekeningen als scenario. Enerzijds heb je het superflikkenverhaal van Willis, anderzijds is dit een knappe variant op de sf-reeks Konvooi. Het meisje kon een zusje zijn van Nävis. Haar robot komt van dezelfde fabriek als Snivel, en alle buitenaardsen woonden ooit in Konvooi. Ach, als liefhebber van het werk van Philippe Buchet kunnen we deze officieuze spin-off wel smaken. Bovendien verscheen eind vorig jaar al het tweede deel in het Frans, en deze keer wel met een sterke cover.

White Crows is een spannende sf-flikkenstrip die je een halfuurtje van de wereld wegsleurt en, als je het ons vraagt, momenteel een stuk beter is zijn grote inspiratiebron Konvooi.