DE HAVIK - GEHEIM ARCHIEF
Patrice Pellerin • Dupuis (Spotlight)
64 p. (HC)
|
|
| Tussen wal en schip |
|
Ja! Ja, wij houden van de geur van buskruit in de morgen. We koesteren onze scheurbuik onder het kraken van het want. Wij zijn niet bang van de grote kraakvis. We zijn kapende vrijbuiters die met haken en ooglapjes bijeengehouden worden. Wij zijn Kinderen van de Wind, Roodbaarden op H.M.S... Schip ahoy! Allez, om maar te zeggen dat we niet lichtjes uitkeken naar de nieuwe De Havik.
Dit album beloofde een tussendoortje te worden. Een collage van onopgehelderde mysteries uit Yann de Kermeurs bewogen jeugd, wetenschappelijke verduidelijking en een psychologische analyse van de legende. In vergelijking met soortgelijke snoepjes van Konvooi, De Metabaronnen en Meesters van de Gerst kan deze ruime inkijk in mans verleden ons wel serieus boeien. Prachtige illustraties, goed gekozen fotomateriaal en mooie strips die weldegelijk iets toevoegen aan de eerste zesdelige cyclus. Ongehinderd door Charliereske tekstballonnen kan je er rustig de machtige galeien bestuderen. Of betoverd worden door het barokke wolkenspel dat een voortdurend gevecht is in contrasterend wit en blauw zonder goedkope zwarte omlijningen. Ondermeer dankzij dit half verdoken eerbetoon aan de 18de-eeuwse schilder Tiepolo, maakt de Bretoen Patrice Pellerin meer en meer zijn jeugddroom waar om de renaissance en de latere realistische schilders te doen herleven.
Maar toch blijft dit album een zoethoudertje. Daarvoor leest de begeleidende tekst teveel als een gekuist stationsromannetje en blijven de tekeningen grafisch net iets te braaf. De inkleuring was maar een vingerknip verwijderd van een Rozendal, het magistrale buitenbeentje van Theodoor Cleysters. Met een vinnigere eindredactie en wat potloodschetsen, had hier een Ce Qui est Caché uit kunnen komen, het prima ontsluierende Djinn-deel buiten reeks (en enkel in het Frans). Als je bijvoorbeeld Pellerins originele platen bekijkt zie je dat de 51-jarige autodidact zijn hoofdfiguren steeds naakt tekent en dan Cuvelier-gewijs aankleedt. Het klinkt te hard maar toch moet het ons van het hart. Hier zat meer in. Hopelijk krijgt Pellerin na zijn aankomende Canada-cyclus nog eens de kans om buiten de lijntjes te kleuren. En misschien krijgen we dan een verklaring waarom de grote Havik in het Frans een kleine Sperwer heet. Hoe dan ook, Geheim Archief is een mooi album dat Pellerins voortdurende drang naar perfectie alle eer aan doet. |
|
| > WOUTER PORTEMAN — juni 2006 |
