Meer dan dertig romans schreef de Franse auteur Léo Malet rond Nestor Burma. Maar wij kennen de pijprokende detective vooral dankzij de stripadaptaties door Jacques Tardi en later Emmanuel Moynot. Na een stilte van vier jaar ligt er met Het Eenbenige Skelet eindelijk een nieuw verhaal in de winkel. Mét een andere naam op de cover. Nicolas Barral, die we naast Vleugels van Lood vooral kennen van zijn Blake en Mortimer-parodie Philip en Francis, heeft de fakkel met verve overgenomen.

Elk Nestor Burma-verhaal speelt zich af in een ander arrondissement van Parijs. Dit keer is het de beurt aan het negende. Een goedgemutste Burma (hij heeft de lotto gewonnen, al komen we niet te weten hoe hoog het bedrag is) krijgt een diamantair over de vloer. Deze vraagt hem om eens een kijkje te nemen in een Chinees restaurant. Burma neemt de goed betaalde opdracht aan. Met de hulp van zijn assistente/vriendin Hélène, stort hij zich in een avontuur waarin naast Chinezen ook Russen, prostituees, diamanten en zelfs lingerie een grote rol spelen. En uiteraard stoot hij op enkele lijken.

Het Eenbenige Skelet is weer een typisch Nestor Burma-verhaal: sarcastische oneliners, sporadische actiescènes en een overtuigend beeld van het Parijs van de jaren 1950 dankzij een uitgebreide research. Toch kon het scenario ons niet de volle honderd procent overtuigen (ook niet nieuw) en waren we af en toe zoet met het lezen van ellenlange tekstballonnen die de nodige uitleg verschaften bij het wat ingewikkelde verhaal. Niettemin hebben we deze strip graag gelezen, niet het minst dankzij de tekenstijl van Barral die wat verfijnder en frisser is dan die van zijn voorgangers. Bovendien koos Barral, na de minder overtuigende kleurexperimenten van Moynot, opnieuw voor zwart-wit. Voor ons mag hij nog wat Nestor Burma's verstrippen, tenzij Tardi er weer zin in krijgt natuurlijk.