Nou, deze serie is er ook op vooruit gegaan! Vonden we Djiefs tekenstijl in het eerste deel nog flauw met een inkleuring die dat moest verdoezelen, dan weet hij ons in dit derde deel meermaals te verbluffen. Dat doet-ie niet alleen met epische gevechtsscènes, zoals in het begin en het einde van dit album, maar ook met meer intimistische scènes die vooral verraad, woede en pure liefde als kiem kennen.

De thematiek over de Nibelungen, de draak Fafner, de smid Mime en het halfgodenkind Siegfried kennen we nu al zo goed dat een scenarist al van goeden huize moet zijn om ons nog te kunnen boeien. Nicolas Jarry is van goeden huize. Hij weet ons toch nog te verrassen met het opdrijven van de spanning die uitmondt in rechtstreekse duels en confrontaties.

Godenschemering is niet vernieuwend, maar het is al een prestatie op zich om met vertrouwde elementen alsnog een meeslepend epos te realiseren.